Fladder, wat te doen bij hitte?

Er wordt een blog van me verwacht, in deze hitte.. Mijn leefpatroon is op een behoorlijk kalm tempo terecht gekomen. Ik fiets zelfs kalm, zodat ik veel meer mensen spreek die ik in het centrum of onderweg tegenkom. 's Avonds hang ik lamlendig op de bank, en af en toe zoek ik mijn toevlucht op het voor of achterbalkon. Terwijl ik de was binnenhaalde vannacht vloog er iets rakelings langs het balkon. Even schrok ik. Weer kwam er iets langs. Aangezien het om 1 uur stikdonker is en vogels net als wij mensen dan geen steek zien, moest het wel een vleermuis zijn. Die komen in deze boomrijke straat voor, en 's nachts is de lucht vol van het geklik van hun "sonar" waarmee ze insecten vangen. Voor de grap klak ik wat met mijn tong, waarop de vleertjes even komen kijken wat er te halen valt. Niks te vreten dus weer weg. Nog een keer proberen, maar geen reactie, slimme beesten. Ze zijn te snel voor een foto, jullie moeten maar aannemen dat ze er zijn. Nu is het weer overdag, eigenlijk tijd voor een siësta, maar schandalig lang uitgeslapen vanmorgen.. Gister hoorde ik over een heus "citybeach" in Emmen, dus even kijken. Een uitgestorven stukje zand met een volleybalnet, 2 strandstoelen en een pierenbadje was alles. Achja, trendy is anders, liever naar het zwembad, al is dat niet in de openlucht.


Nu maar even de logeerkamer op orde brengen, vriendin P. komt morgen logeren, en dan moet alles wel schoon zijn, gelukkig drogen dekbedovertrekken en hoeslakens terwijl je ernaar staat te kijken.

Watermisbruik op deze tijd van de dag, maar ik kan niet wachten tot de daluren, bovendien scheelt het weinig. Ik merk net dat ik al zeker een maand geen lange broeken draag, privé dan. Het uitzoeken van nette korte broeken had nog wat voeten in de aarde, net als het passen van kleding voor het SIVO festival, waar ik dit jaar voor het eerst als host zal optreden.





Vanavond op bezoek bij vriendin I. die me van mijn te lange haar gaat afhelpen, een grote ergernis met dit weer. Veel actie is niet gewenst, zoals bleek bij de vierdaagse van Nijmegen. De wielerterm "de dood of de gladiolen" werd een haast cynische uitspraak voor twee wandelaars die het niet overleefden..

Ik ga eens een emmer water in de put voor het huis smijten, het ruikt steeds minder fris omdat die dingen droog komen te staan...

Als ik me ertoe zetten kan volgt wel weer een blogje.