Gesleep

Vriendin V. gaat verhuizen. Van Groningen ("Stad") zoals ze dat hier zeggen, naar het mooie Limburgse land. Daar zit één of andere goeroe waar ze graag dichtbij wil zijn. Ik ben er nog steeds nuchter onder. Doe maar gewoon.. Ze liet weten dat ze een monitor over had, 19 inch en nog puik. Geen flatscreen, maar een flinke slag groter dan mijn 17 inch. Ik ben er dus maar naartoe gereden gister. Het gevaarte stond al klaar op een karretje, en ik prees de lift die het flatgebouw bezit. Met wat gesjouw heb ik het in de auto gekregen..wat was dat geval zwaar! Tot mijn verdriet was het betaald parkeren tot negen uur, en ik had geen kleingeld bij me. Omdat ik maar al te goed weet dat een parkeerbon pijn doet, ben ik eigenlijk tegen beter weten in naar de parkeerautomaat gelopen.. Tot mijn verbazing stond er nog een grijpstuiver op mijn chipknip. Ik mocht een uurtje blijven, en toen rammelde onverbiddelijk de wekker op mijn mobiel..

Naar huis gereden en het ding zowaar met het zweet op de rug vier trappen op gekregen zonder brokken. Het installeren nam meer tijd in beslag. Mijn computermeubel was niet berekend op de grootte van de monitor, en zo design als het ding ook is, de glasplaat paste nèt niet. Na veel verstellen en sleutelen lukte het nog niet. De monitor had ik inmiddels al vier keer van het meubel gehaald en weggezet en weer teruggezet. Zo ging het niet lukken. Ik moest iets hebben om het op te hogen. In een kast vond ik studieboeken uit een grijs verleden, verouderd en stof verzamelend, maar wèl A3 formaat. Het werkboek Titelbeschrijven, Sorteren en Formele Ontsluiting (nee dat is wat anders dan bij een bevalling) onder de monitorvoet tilde hem letterlijk naar een hoger plan. Zo kon de glasplaat er nèt onder geschoven worden. Tevreden en bezweet keek ik naar het resultaat. Na de kabels te hebben aangesloten deed hij het ook nog. Wel zo fijn, anders had ik opnieuw kunnen slepen.

Nu nog een nieuwe systeemkast met meer mogelijkheden erin, en vooral sneller, zodat ik niet een kwartier hoef te wachten voor mijn pc opgestart is..

Prikacties

Ruim een week geleden stond ik twee dagen in Assen en Emmen, om het verkeer tijdens de vaccinaties tegen de "Mexicaanse griep" in goede banen te leiden. Als je je bedenkt dat in Assen ruim 5.000 en in Emmen rond de 8.000 kinderen waren opgeroepen om een prik te komen halen, heb je een beetje een indruk van hoe druk het allemaal was, en hoeveel auto's we te verwerken hadden. In piektijden waren dat zomaar 500 à 600 auto's in het uur. In Assen verliep het gladjes, op de wat geïrriteerde mensen na die natuurlijk vreselijk haast hadden, maar de sfeer mocht er niet onder lijden. In Emmen was het wat chaotischer, maar ook daar ging het uiteindelijk goed. Even binnen gekeken, in "de Smelt" (toepasselijke naam voor een ijsbaan) waren de vaccinaties in de grote zaal, die ingericht is als een Mexicaans landschap..
Na beide dagen ruim negen uur op mijn voeten te hebben gestaan, moest ik het bekopen met een overbelasting van de linkervoet, waarna er voor de lol nog een jichtaanval overheen kwam.. De lappenmand is dus druk bezocht deze week. Gelukkig is de pijn aan het wegtreken, maar ik schrok wel van de forse aanval die ik moest verduren. Zittend werk schijnt erg moeilijk te zijn in mijn werk, maar ik heb besloten dat ik wel beter voor mezelf ga opkomen, want een week thuiszitten is ook niks.

Ondanks alles was het de beide dagen leuk samenwerken, en zat de sfeer en de samenwerking er goed in. Ik had het dus ook niet willen missen..

Schijn een lichie op mij

Het moet gezegd worden; de hele entourage staat er al een poosje. Als ik door het centrum van Emmen rijd, en vooral tegen de schemering, gaat in de tempelpoort die opgebouwd is voor het dierenpark het licht aan. Tegelijkertijd beginnen er in de bomen lichtjes te branden die een soort zilverkleurige regen suggereren. Het geheel trekt mensen van heinde en ver. Het Chinese lichtjesfestival is neergestreken in Emmen. Enkele weken geleden meldden mijn ouders dat ze kaarten hadden en vroegen me of ik ook mee wilde. Natuurlijk! De camera ter hand genomen en op naar het park. Vanuit mijn ouderlijk huis maar 10 minuten lopen. Nog nooit was ik in het donker binnen geweest. Als abonnementhouder kom je er alleen overdag binnen. Mijn broer, de nieuwsjager van de familie, was bij de opening geweest en had ons aangeraden eens te gaan kijken. Hij had niets teveel gezegd; al bij binnenkomst was ik verrast door de sprookjesachtige sfeer die er hing. Alle looppaden waren verlicht, in de waterpartijen dreven kunstig gefabriceerde watervogels, de route was verlicht d.m.v. Chinese lampions met tekens erop, en als je de hoek om kwam werd je met prachtig verlichte leeuwen en tijgers geconfronteerd.

Het toppunt was toch wel de 15 meter lange draak op de Afrikasavanne. Woest en vervaarlijk en prachtig verlicht; en als klap op de (chinese) vuurpijl blies het monster eens in de zoveel tijd een wolk rook uit. Naar verluidt werden de savannebewoners er eerst wat nerveus van, maar ach, zolang het geen leeuw was zou het wel meevallen, en ze gingen verder grazen. Ook zebra's en giraffen zijn nuchtere Drenten hier..

Na een dik uur rondgeslenterd te hebben bereikten we via de panda's en levengrote slakken het Biochron, waar een paar levensechte chinezen je naam voor vijf euro op rijstpapier kalligrafeerden. Niets voor mij, maar leuk om te zien. Na ettelijke foto's te hebben gemaakt verlieten we zwaar onder de indruk het park weer. Ik kan het iedereen aanraden eens te gaan kijken, hoewel de toegangskaarten aan de prijs zijn; het is absoluut de moeite waard!