Een enerverend ritje

Ja, ja ik weet het..

Mensen zijn zichzelf niet meer als het regent en ze moeten aan het verkeer deelnemen. Zonet even met de auto weggeweest, iets ophalen en even een boodschap doen. Alle parkeerplaatsen vol natuurlijk, had ik kunnen verwachten. Oprijden richting mijn huis vanaf de supermarkt; vrijwel onmogelijk. Ik heb een minuut of tien in de file gestaan voor ik kon afslaan, alles ging staduitwaarts natuurlijk. Mensen drukken hun bumper bijna tegen de mijne, maken rare stuurbewegingen of schieten zo een weg van rechts voorbij. Als ik wil oprijden remt de auto even, om daarna brutaal door te drukken. Als ik in de "file" sta scheurt een "gepimpt" autootje met twee knullen erin me rechts over het fietspad voorbij, daarbij een dame met rollator bijna van de sokken rijdend, een snoeksprong is haar redding (nouja, een klein sprongetje dan) even verderop; een rij geparkeerde auto's aan de linkerkant van de weg. Een auto komt uit een zijstraat van links en wacht niet maar rijdt net zo lang door tot 'ie me bijna raakt.    Ik wijk niet maar hij ook niet. Vaak heb je dan twee verhitte koppen, maar ik laat 'm door en schudt misprijzend het hoofd. Voordat hij kan oprijden naar het centrum staat 'ie ook een half uur te wachten, terwijl ik bijna thuis ben

Met de nodige voorzichtigheid overleef ik de laatste twee straten en besluit alleen de fiets nog te pakken vanavond..Regen of geen regen.. Thuis geniet ik weer van de rust en alleen het gepiep van de familie Mees is te horen..groeit als Kool daar in de mezenkast..