Muziek

Al jaren luister ik tussen Kerst en Oud en Nieuw naar de Top2000 op radio 2.
Hoewel dit jaar de ene na de andere "Wikileaks" onthulde hoezeer de lijst gemanipuleerd is en braaf gehouden wordt, weerhoudt het mij er niet van, te luisteren tot in de kleine uurtjes. Intussen met gelijkgestemden chatten over de muziek, en als ik de deur uit moet om boodschappen te doen,plug ik de oortjes in mijn mobiel en wandel op het ritme van oude bekende nummers stevig door de sneeuw, die hier nog overvloedig ligt. Even naar de kapper, coupe "bontmuts nodig" laten knippen, even krantje naar mijn ouders brengen,en dan snel weer naar huis. Onderweg nog een vuurwerktoerist de weg gewezen naar de kampeerhal van mijn buurman Na de kerstdagen vind ik het altijd wel erg sfeervol. Eigenlijk wilde ik nog naar de studio, maar daar staan rijen mensen om alleen maar een blik naar binnen te kunnen werpen, dus kijk ik maar live via de webcam of "Cultura". In tegenstelling tot vorig jaar heb ik geen late en nachtdiensten meer. Wel vakantie, en we zien volgend jaar wel weer. Voorlopig heb ik het wel naar mijn zin..

PC

Het werd de hoogste tijd.

In 2006 had ik gespaard en een nieuwe PC gekocht. Jaren deed hij het prima, af en toe een update en schoonmaken, en je kon er weer mee verder. Tot voor kort. Ineens kreeg ik rare meldingen, startte de machine traag op, en trok hij mijn fonkelnieuwe breedbeelsscherm niet meer. Na wikken en wegen heb ik de kast bij de IT-man achtergelaten, die het oude spul eruit sloopte en er weer een "Ferrari" van maakte. Indertijd was 512 Mb intern geheugen voldoende, nu zit er 4 Gb in, nieuw moederbord, processor, enzovoorts. Het geheel zat in een klein plastic zakje, en in feite heb je daar een nieuwe PC in je hand. Eindelijk kan ik weer snel mailen, start de machine in een oogwenk op, en is 'ie gewoon heel stil geworden. In de toekomst zou een laptop ook wel mooi zijn, maar voorlopig ben ik dik tevreden!

Terug

Beste blogvrienden die het hier af en toe nog volgen,

Ik ben er weer. Ik weet niet voor hoe lang, maar ik vond het sinds april welletjes, en had er grondig de blog-brui aan gegeven. Er zijn sindsdien veel zaken veranderd en gebeurd. Nadat we besloten hadden dat het samenwerken lang genoeg (8 jaar) had geduurd, heb ik de laatste stappen in het kantoor van mijn werk gezet. Nadat in juni mijn voet uit het gips kwam heb ik eigenlijk niet meer gewerkt, en ik had er voor die tijd eigenlijk al grondig genoeg van dat ik me niet meer kon ontwikkelen en klein gehouden werd. Opgelucht liet ik het zooitje achter me.

Consequentie was wel dat ik nu klant bij het UWV ben, en financieel ondersteund word door het Rijk. Na een onsuccesvolle sollicitatie bij het COA in Emmen, ging ik enkele netwerkgesprekken aan. Na veel vijven en ook zessen kon ik met behoud van WW proefgeplaatst worden bij een instituut dat o.a. huiswerkbegeleiding en bijspijkeren van leerlingen met leermoeilijkheden als specialiteit heeft. Ik werk er net drie weken, en ben met een soort snuffelstage bezig. Ondertussen heb ik ook al een leerling begeleid die met Engels moeite heeft, iets waarvan ik niet eens wist dat ik het kon, maar veel enthousiasme oplevert aan beide kanten. De toekomst is niet helemaal duidelijk, maar ik ben weer aan de slag en hoop me hier wel te kunnen ontplooien. Het wordt in elk geval fanatiek gestimuleerd! Wordt vervolgd dus.

 

Pootje zeer (alweer?)

Ja alweer!

Dit is wel een feuilleton aan het worden vrees ik.
Twee weken geleden begaf ik me tijdens een zomerse zondag met een erg leuke dame in het centrum van Emmen. Na een terrasje en ettelijke wijntjes wilden we iets gaan eten. Omdat we bij de pizzeria niet terecht konden en we wel zin in Chinees hadden liepen we even wat verder. Nadat ik even in een etalage had gekeken liep ik de stoep weer op. Even onderschat; ik zwikte over de rand, de enkel klapte dubbel en ik schampte nog even een voorbijrijdende auto. Ik ging als een zoutzak; vol gestrekt. Al snel voelde ik de enkel opzwellen en wist; foute boel!. Nu heb ik enkels van rek-elastiek en meestal sta ik wel weer op, maar dit was minder. Na wat vijven en zessen werd ik door vriendin thuisgebracht. De volgende dag maar even naar de dokter, die het net als ik niet vertrouwde. Door ervaring wijs geworden had ik paspoort en ponskaart van het ziekenhuis meegenomen. Na uren wachten werd in het ziekenhuis een foto gemaakt. Weer uren wachten; er werden wat paracetamolletjes in gestopt, ik had amper pijn. Eind van het liedje: gips-spalk en krukken. Ik had daar sinds 1983 niet meer op gelopen maar ik had al gauw weer routine.

Intussen loop ik alweer twee weken in huis rond met die dingen, en er wordt voor me gezorgd met eten enzo, want koken op een bureaustoel die in de keuken staat is wat gevaarlijk. Ontbijt: 's morgens koffie zetten, in de thermoskan gieten, goed dichtdraaien, mok en broodjes erbij en dan in een tas om mijn nek naar de kamer lopen. Douchen: zak om het onderbeen, dicht tapen en gaan, wel op een plastic tuinstoeltje zittend, maar best relaxed :-) De was doe ik zelf wel, in de kast leggen is wat lastiger maar er komt elke dag wel iemand langs.

Vandaag eens naar het ziekenhuis gebeld; loopgips zou deze week gezet worden maar ik had nog geen oproep. Na wat aandringen werd die direct voor donderdag gemaakt.
Daarna kan ik weer wat meer uit de voeten; ik kan dan ook weer aan het werk. Loopgips is geen surveillancegips, dus dat worden denk ik baliediensten.
Alles beter dan thuis zitten .. De komende 6 weken ben ik wel even onder de pannen denk ik.. Ach, ook daar wen ik wel weer aan..

Verkiezingen!

Natuurlijk ben ik gaan stemmen gisteren.
Het stembureau was om de hoek, en op weg nar het werk kon ik mijn stem kwijt. De commissie bestond uit mensen die mij kennen, maar toch moest ik mijn ID laten zien. Het was in orde, en ik kon "ouderwetsch" met het rode potlood stemmen. Het was niet gelukt om collega's over te halen te gaan stemmen, want "het maakt allemaal toch niks uit" was hun argument. Wel hadden ze grote woorden over hoe het wel moest.
Tja, niet stemmen is ook niet zeuren zeg ik maar..Al heb ik dat wat diplomatieker uitgedrukt natuurlijk.

Na een drukke werkdag was ik pas tegen half acht 's avonds thuis. Na snel douchen, omkleden en eten stapte ik op de fiets naar het gemeentehuis, waar in het Bruggebouw (dat nu is omgebouwd tot ontvangsthal) een soort politiek café werd georganiseerd. Ik vind politiek erg interessant. Het hele politieke spectrum van Emmen was aanwezig, en een aantal kende ik persoonlijk. Drankjes waren gratis, zodat de stemming er al goed in zat. Er was dus wel "reuring" zoals dat in Drenthe heet. De razende reporter in de familie, mijn broer(tje) mocht de lijsttrekkers interviewen en wat analyses geven voor RTV Drenthe. Deed 'ie goed! Hij kwam prominent in beeld op een groot scherm, terwijl de uitslagen binnenliepen. Leuk werk. Intussen met wat bekenden netwerken, en wat foto's maken. Interessante ontwikkeling in de gemeente is "Wakker Emmen" een protest partij die ik niet veel gaf, maar die verpletterend won en derde partij naast PvdA en VVD werd. Tja.. de jonge hond die de lijst van de partij trekt keek bedremmeld en geschrokken toen hij door de PvdA lijsttrekker voor coalitiebesprekingen werd uitgenodigd. Je roept hard dat de dierentuin niet uit het centrum weg mag en dat de nieuwe dierentuin teveel geld kost (en je kijkt niet naar de toekomst) en je wint. En dat voor een protest partijtje. Het zal mij zeer benieuwen..Concrete plannen hebben ze niet, en ervaring moeten ze nog opdoen. Met vijf zetels kunnen ze een factor van betekenis vormen.




Al met al een geslaagde avond. Grappig was, dat ik mensen uit alle hoeken van de raad kende, van welke politieke kleur ook. Een praatje met een oud collega die CDA'ers is. Iemand uit de PvdA steunfractie, een SP'er, een Groen Linkser en iemand van de Ouderenpartij. Als ik ooit eens twijfel aan hoeveel mensen ik ken, dan denk ik hieraan terug.

Omdat de temperatuur behoorlijk op begon te lopen, wellicht door de emoties of de hoeveelheid alcohol en warme hapjes van de plaatselijke Kwalitaria, besloot ik nog voor de definitieve uitslag te vertrekken. Dat duurde nog een half uur, bij de deur de SP gesproken over de uitslag, halverwege een paar collega's getroffen.. Eindelijk kon ik de fiets pakken en vertrekken. Het was een geslaagde avond!

Bloot?

Nou breekt me de klomp!

In een tijd dat het misbruiken van dieren wordt verboden (dus er worden ook geen mieren meer gen***, laat staan muggen gezift)en porno met Bello al helemaal taboe wordt, kwamen broer en ik bij de plaatselijke supermarkt een aanbieding tegen waar (om in stijl te blijven) de honden geen brood van lusten, en die bij de wilde spinnen af is. Ik moet eerlijk zeggen dat me de lust vergaat als ik die beestjes zie, want ik vind ze spuuglelijk. Als kind heb ik hele kuddes cavia's gehad, die oud of minder oud werden, al naar gelang het voer dat ze kregen en of ze verkouden werden. Als er een caviaboom had bestaan dan zou die achterin de tuin van mijn ouders hebben gestaan, zoveel liggen er. Op mijn flatje heb ik geen huisdieren. Een kat kan geen kant op en zou een slome flatkat worden, en zols een buurman van 3 hoog zijn bullterriër op de armen naar beneden zeult wil ik ook niet. Als ik een voorkeur zou mogen uitspreken dan zou Marianne Thieme wel bij mij in mogen trekken, al was het maar om de vliegen en huisspinnen buiten te zetten (onder andere).

Nee echt, ik vind het een schandaal.. Broer moest vluchtig een foto maken, bijna de bedrijfsleider op zijn nek, die natuurlijk wel wist hoe fout hij zat.. vandaar de onscherpte. Bijna een verzetsdaad tegenwoordig, zo'n actie, gezien de politieke ontwikkelingen die spelen.. Kijk en huiver! Zeg nou zelf, dit kan toch niet? Ik roep de omaatjes en huismoeders op om in actie te komen en wollen truitjes voor de beestjes te breien..

Streektaal

Moi!..

Merkwaardige begroeting zult u denken, waarde lezers en medebloggers. Dat zit zo:

Ik las op het wereldwijde web een stukje over de aanstaande uitreiking van de Dagblad van het Noorden Streektaalprijs 2010. In eerste instantie dacht ik; "wat moet ik daarmee?" Ik ben namelijk 43 jaar geleden als "import" van een Groningse vader en Overijsselse moeder ter wereld gekomen, en geen van beiden sprak dialect. Opgroeiend merkte ik dat ik een "buitenbeentje" was omdat ik het Drents niet beheerste. Veel klasgenoten spraken alleen dialect, en dat was en is nog steeds een handicap voor ze. Ik was altijd de "eig'nwieze". De voordrachtwedstrijd van "t Oal Volk", (de plaatselijke volksdansvereniging, uitblinkend in wervelende klompendansen)die op de lagere school werd georganiseerd vond ik verschrikkelijk. Doen of ik Drents sprak was niet aan mij besteed. Natuurlijk versta ik het wel, maar het boeide me nooit. Nadat een vriend me in de jaren '80 liet kennismaken met de roemruchte Pé Daalemmer en Rooie Rinus, leerde ik een andere kant van de "streektaal" kennen. Wat heb ik gelachen om de melige teksten, en in 2005 ben ik naar het nog roemruchtere concert in Martiniplaza geweest, waar ik merkte dat ook Groningers uit hun dak kunnen gaan. De Drentse coryfee Daniël Lohues gaf een prachtige gitaarsolo weg als gastartiest, en de sfeer zat er lekker in. Het bracht me er niet toe een cursus Drents of Gronings te gaan volgen. Ik spreek dus nog steeds Drents noch Gronings,al heb ik sommige woorden wel overgenomen van volbloed Groningers en Drenten. Zoals hij Drents spreekt en zingt vind ik mooi. Ik ben wel verkocht aan het Drentse land, maar ergens ben ik nog steeds import. Het is niet interessant. Als ik de gejaagdheid in het westen zie, ben ik blij om hier te wonen.

Terug naar het onderwerp: In 2010 zijn voor de streektaalprijs o.a. Daniël Lohues en "Voorheen de Bende mit Pazzipanten" genomineerd. Laatsgenoemde is een voortzetting van Rooie Rinus en Pé Daalemmer en van "De Bende van Baflo Bill". Voor de liefhebbers: klik hier

Naast typisch traditionele Drentse muziek ook aandacht voor de moderne muziek dus. Lohues heeft zijn 3e solo album "Allenig 3" op de lijst staan. Vorig jaar won deel 2.
Verder de regiosoap "Boven Wotter" die RTV Noord vorig jaar uitzond, en waar ik zelf een grote fan van ben, genomineerd. De "langlijst" is bekend, er vallen nog kandidaten af, de "shortlist" komt deze maand uit. Wat mij betreft een goede traditie, al kan ik niet alles waarderen.

Ik zou toch een stemadvies willen geven; Pé en Rinus zijn dit jaar onder wisselende namen al dertig jaar bijelkaar als artiesten.Ik voel toch een oeuvreprijs opborrelen, als eerbetoon aan de meerwaarde die de heren aan de streektaal hebben gegeven. Lees op de site een diepte interview met de heren..
Oja, hun onnavolgbare optreden in het Glazen Huis in "Stad" was een verhaal apart. 3FM wilde ze niet in het huis laten, geen tijd enzo, tot ze op de hoek van de Grote Markt een optreden gaven en het publiek zich massaal van de DJ's afwendden en begonnen mee te zingen. Ze waren daarna vlot binnen, want dat was bijzonder..



Vooruit; nog ééntje dan:

Kluns enzo

Ik weet nu uit ervaring hoe een gekneusde rib voelt. Na in oktober ergens op station Mariënberg een trapje te hebben gemist maakte ik kennis met de zwaartekracht en kwam herad terecht. Linkerkant; rib gekneusd. Auw. Resultaat; voorzichtig hoesten, paracetamol slikken en kalm aan doen. Vrijdagmorgen; déjà-vu. 's Avonds had ik een date en het huis moest schoon zijn. Het foulard over de bank lag eraf, dus even weer echt gelegd. Tevreden wilde ik verder gaan, maar zag een lus van het kleed niet. Weer de zwaartekracht en een tafeltje dat als keiharde landingsbaan fungeerde. Auw. Rechterkant is dus aan de beurt. Doet het pijn? Alleen als ik lach dokter..(en als ik hoest, waarom krijg ik net nu kriebelhoest?) Opstaan uit bed is een operatie waarbij nagedacht moet worden. Weetn dat dit een week of vier duurt, ben er weer mooi klaar mee. Wel eerlijk verdeeld trouwens, binnen 3 maanden beide kanten..

Geluk bij een ongeluk was trouwens dat het huis al bijna schoon was en dat de bezoekende dame in kwestie mijn kookkunsten op prijs stelde.
Het rijden met de dienstauto gisteravond en het onderschatten van de sneeuwduinen bij het sportpark Meerdijk leidde tot een vastloper. Mijn jonge en klein van stuk zijnde collega lukte het niet om de auto uit de prut te duwen. Gelukkig waren er andere collega's in dienst die het wel lukte. Daar ga ik dus niet meer heen voorlopig. Het is maar goed dat ze voorlopig niet thuis spelen, er zullen eerst(sneeuw)bergen verzet moeten worden. Heb ik weer.

Ik ben toch nog wat huiverig achter het stuur nadat ik bij de eerste sneeuw met broer's auto een paaltje ramde na een slippartij. Gelukkig verzekeringswerk, maar toch niet fijn. Blikschade is te overzien. Broer lag daags daarna in het ziekenhuis en heeft daar tot de kerstdagen bijgetankt en langzaam van een longontsteking hersteld. December was een rare maand. Van bloggen kwam dus om deze redenen niets.

Laat ik er van uitgaan dat de "bad luck" voor deze maand genoeg is geweest..

Mobiele perikelen

Ruim een maand na mijn vorige blogje ben ik weer present.
Of het nou nog mag of niet; iedereen die hier nog meeleest een goed 2010.
Ik ben de jaarwisseling prima doorgekomen, een korte dienst op Oudjaarsdag was snel voorbij, waarna ik mij in het feestgedruis kon storten.
Vandaag een dagje vrij. Ik merkte de laatste dagen dat mijn mobiele internet het had begeven. Na bij het plaatselijke NOKIA steunpunt een software update te hebben laten installeren deed het nog steeds niets. Helaas, ik moet Tele2 weer bellen.
De klantenservice heeft hele verhalen en een wachttijd. Na wat uitzoekwerk wordt gezegd dat ik de datalimiet heb overschreden. Daar heb ik al vaker discussies over gehad. Vorige keer werd ik gebeld en werd er overlegd, en bleek dat Tele2 ook niet helemaal duidelijkheid had over wat "excessief datagebruik" is. Dit keer bleek dat ze gewoon de internet-deur hadden dichtgegooid zonder verdere waarschuwing. Mijn opmerking dat ik dat niet klantvriendelijk vond werd grif beaamd. Dat het mijn goed recht is van provider te wisselen ook. Helaas kan dat in oktober pas.
Inmiddels zou ik na afsluiting en weer aansluiting weer moeten kunnen internetten, er staat een half uur voor, maar natuurlijk doet 'ie nog niets. Veel beloven en weinig doen. Ik ben klaar met Tele2. Wie heeft een goed advies over een andere provider voor mij?

Update: weer met klantenservice gebeld. "Neem maar een nieuwe bundel, kost u maar vijf euro meer per maand" was het devies. Ik ben vriendelijk doch overtuigend uit mijn slof geschoten waarna ik schielijk zou worden doorverbonden met een hoger echelon. Meteen daarop werd de verbinding verbroken. Ik heb netjes tot 500 geteld en weer gebeld. Klacht ingediend. Datalimiet van 20 Mb verstookt in 11 dagen, terwijl ik daarvan ruim 5 niet kon internetten op mijn mobiel? Kom nou, compensatie wil ik!.
Morgen kan ik er weer op zei de dame van de helpdesk vlot, en het probleem lag bij Tele2, mijn data waren nog lang niet opgebruikt. GPRS lag eraf, ze zou het doorgeven. Vijf euro compensatie voor de dagen dat ik offline was is me toegezegd. Ik wacht het af en moet het allemaal nog zien.. Wordt vervolgd..