Laat mij maar lopen..

Vandaag was weer eens een ouderwetse parkeerdienst-dag. Ik begon al laat, om half één, terwijl ik om één uur in Assen werd verwacht. Met een beetje doorrijden lukte het echter op tijd te komen. Ik had er wel zin in. Helaas werd het halverwege de rit beestenweer, en bij regen valt er niet te schrijven. Gelukkig ging de vroege dienst op tijd naar huis. We konden een dienstauto meenemen. Zo konden we de diverse parkeerplaatsen afrijden en een controleronde doen, en dan weer naar de volgende.De regen hield op, en met dikke sokken en een warme coltrui ging het best. Met mijn pootje dat gelukkig minder pijnlijk wordt, een voordeel.
Helaas begonnen mijn voetzolen erbarmelijk te klagen na een uurtje lopen. Bij het uittrekken merkte ik dat de door noeste handarbeid van de podotherapeut vervaardigde steunzolen nog in mijn andere schoenen zaten. De dienstschoenen had ik glimmend gepoetst en te drogen gezet, en vergeten de zolen te "transplanteren" vanuit mijn gewone schoenen. Auw..
Tijd voor pauze; de chinees aan de Groningerstraat verkoopt "minimenuutjes" voor € 4,50.
Twee gerechten naar keuze en bami of nasi erbij. Smullen.. De collega doet lekker mee.
Beste porties voor die prijs, en klaar in een oogwenk.

Vol goede moed beginnen we weer. Op een winkelplein zie ik een auto die bijna een half uur te laat is en waarvan de bestuurder een paar grijpstuivers in de automaat gegooid heeft.
Ik besluit te gaan schrijven als de bestuurder (V) terugkomt en een grote scène schopt.
Ik laat haar uitrazen en herinner me mijn examen "bekeuringsgesprekken". Hummen, knikken, begripvol zijn. Als ik mijn argumenten uiteen wil zetten gaat ze er dwars doorheen en overheen. In de stress gooit ze zelfs de auto uit de versnelling en ramt bijna een andere auto. Ze stapt in, al tetterend. Ik merk dat ik hier niet aan hoef te beginnen en schrijf de bon uit.
Foeterend scheurt ze weg..ik zucht eens en vervolg mijn weg. Moet nog leren dat het "tegen het uniform gericht is" maar het werd me wel te persoonlijk. Dat ik niet achter bomen sta en "argeloze burgers" bespring om maar te schrijven wil er niet in..
Na nog een rondje is het klaar en kan ik eindelijk naar huis..

Morgenochtend mag ik meteen weer opdraven. Denk dat ik na twee van die diensten niet veel meer te koop heb... Nouja, komt het luie zweet er eens uit tenminste..

Pompen of verzuipen

Ik mocht vandaag mijn fotografische talenten botvieren op een perspectief dat ik niet dagelijks zie. Zoals bekend staat het hier in de buurt regelmatig blank als er een stortbui valt.
In de jaren '80 is de straat opengebroken en ik kan me herinneren dat er toen grote betonnen elementen in de grond werden gezet. Overstromingen zouden uitblijven.
Mooi niet; bij de eerstvolgende hoosbui kwam de buurjongen op zijn surfplank voorbijdrijven.

Nog steeds is de ellende niet van de baan. Terwijl achter mijn flat de zandzakken tevoorschijn werden gehaald stroomden meer richting centrum de kelders onder. Zo ook bij m'n ouders.
Vandaag kreeg ik de vraag om de opening waar het water doorheen komt te fotograferen.
De kruipruimte stroomt onder en de kelder volgt. De pijpen kunnen het niet aan, ofschoon ze van degelijke "Steenwieker" kwaliteit zijn. Het was vandaag niet zo nat, dus kon ik in slechts een milimeter water staan. Als je door de straat fietst waar m'n ouders wonen, zie je nog laat licht branden bij de technische buren; nachten worden doorgehaald met ingewikkelde computerberekeningen en bestektekeningen; waar komt het water vandaan en wat doen we eraan?

Het crisiscentrum werkt door en er schijnt regelmatig topberaad te zijn. Misschien kunnen ze ZKH een mailtje sturen; hij schijnt alles van waterbeheer te weten, en zo komt er nog eens wat interessants door de straat en aan de deur. Hij vindt het vast een uitdaging, mocht het niet lukken dan is Oranje daar vast bitter over..

Spoor-Zoeken

Zoals al vermeld was het de bedoeling dat ik zondag naar Amsterdam zou afreizen voor de verjaardag van mijn zus. Vlak na het afronden van het vorige blogje kreeg ik telefoon; ik werd opgehaald met de auto, dus dat scheelde weer een nat pak. Vijf minuten later kwam de auto voorrijden. Intussen had ik de schade al opgenomen aan de auto's bij mijn flat en die van broer M. Vijf auto's moesten het zonder achterruitewisser stellen. Bij mijn weten is de dader ontkomen, je moet maar net geluk hebben dat er een politiewagen in de buurt is..Zaterdagavond is het altijd druk in Emmen, maar goed.

De trein naar Zwolle vertrok volgens plan om 11:35 uur uit Emmen. We zaten relaxt met kranten en babbelden wat. Overstap in Zwolle gaf ook geen problemen; de reis ging "crescendo" tot Amersfoort. Terwijl de trein wegreed klonk een dreigend "ding-dong" uit de luidsprekers.
"De intercity naar Amsterdam CS rijdt maar tot Naarden-Bussum in verband met een stroomstoring" Geen verdere mededelingen..en bedankt.. Amsterdam lag plat. Toch de trein maar gepakt. Intussen snel 0900-9292 gebeld en een aardige dame aan de lijn gekregen.
Ik vertelde dat we in de trein naar Naarden zaten..verwarring.. "Hij gaat niet verder..stroomstoring?" probeerde ik. Het kwartje viel. "Utstappen in Hilversum, omreizen via Utrecht en dan naar Amsterdam" was het advies. Een dik uur langer reizen dus.
Het advies werd me per SMS nagestuurd en ik wierp me op als vraagbaak voor onze coupé.
Al "wappend" kwam ik erachter dat om Amsterdam heen niks meer reed.
Hilversum in zicht, uitstappen. De eerstvolgende intercity pakken was het plan.
"Ding-dong"..Nee hè..? Ja hoor.. rijdt niet.. Wachten.. Intussen een moeder met een dochter ontmoet; dochter moest auditie doen tegen vier uur.. Stress dus..

We besloten maar een patatje te nemen en te wachten. Steeds weer de speakers op het station met ander nieuws. In plaats van Utrecht werd het uiteindelijk toch de trein naar Amsterdam via Weesp en Diemen..Die reed ineens tòch. Ruim een uur te laat liepen we de hoofdstad binnen waar we de bus maar namen omdat we al laat waren, en omdat mijn pootje nog niet meewerkte. Eindelijk konden we aan koffie en kwarktaart aanschuiven. De prijs van de treinreis (1e klas) was een smak geld.. Gelukkig is meer dan een uur vertraging goed voor een vergoeding van de helft van de prijs. (Bijna € 19,-). In Amersfoort dus maar snel drie formulieren gescoord om meteen te incasseren.

Het zal me benieuwen. De vraag "waar zouden we zijn zonder de trein?" kan ik inmiddels overtuigend beantwoorden.. Dank voor het reizen per NS.. We hopen u snel weer te begroeten in onze treinen.. Nou de groeten..

Rust?

De laatste dagen ben in de weer geweest met een ontstoken voetgewricht. Heftig..Kon op een bepaald moment niet eens meer lopen..Ondertussen ben ik al drie dagen op een pillen-trip en slaap ik (tenminste vannacht) als het spreekwoordelijke blok.. Vandaag staat Amsterdam op het program, zus H. is jarig en daar wordt (als NS en de westerstorm het toelaten) een feest georganiseerd en gevierd. Vandaar, en vanwege een slapeloze nacht gister (tot 4 uur wakker en pijnaanvallen) maar eens redelijk op tijd naar bed gegaan vannacht. Ik ben voorlopig ff in de lappenmand dus.

Het is in mijn straat een drukke bedoening op zaterdagavond. Mensen gaan uit hun dak en naar het centrum en hebben daarbij de grootste lol. Herrie dus. Van slapen komt dus weinig.
Om kwart voor één ben ik kennelijk toch in slaap gevallen, want ik schrik wakker van lawaai. Iets valt kapot, ik hoor gebonk en er wordt ergens tegenaan geschopt. Met mijn duffe kop kijk ik uit het slaapkamerraam en zie een man met duidelijke symptomen van de "ziekte van Heineken" een auto onderhanden nemen. Ik kijk beter en zie dat hij al een ruitenwisser in handen heeft. Dan loopt hij verder en ik spring mijn bed uit met de telefoon in de hand.
Door het zijraampje zie ik dat hij bij mijn flat ook twee auto's vernielt. 112 is snel gebeld en ik kan weer een goed signalement geven. "Bovendien is 'ie zo dronken als een lor, kan niet missen" besluit ik. Ik ga weer naar bed, nog een uur allerlei dingen horend. Dan komt de slaap en door de medicijnen is die vast genoeg. Tegen tienen kraait de haan van mijn mobiel en schrik ik wakker. Ik had nog wel tot twee uur kunnen liggen.. Pff.. Nouja ik ga er toch maar uit.

Ik heb de MP3 speler vol muziek en de banden van de fiets vol met "wind" dus ik ga maar eens op reis zometeen. Geluk dat ik vlakbij het station woon, jammer dat het snertweer is.

Ach.. ik hoef niet het hele stuk te fietsen...