Wat kunnen we met een "water-kraan" ?

Het is op vrijdagmiddag, ik ging boodschappen doen, samen met M. ;-)
Onderweg even langs de autoweg gestopt voor Emmen's beste gehaktballen,
aan de horizon is een enorm buiencomplex te zien, dat uitzakt naar beneden, en verdacht veel op een windhoos lijkt. We rijden toch maar door, het lijkt alleen daar te spoken.
Bij de telefoonwinkel wordt M. gebeld. Of hij acuut terug wil rijden naar Emmen omdat de zaak daar uit de hand loopt. We stappen in en scheuren terug. Ter hoogte van het ziekenhuis staat de straat al blank, bovendien dalen hevige wolkbreuken neer op het autodak. M. gaat van plaats verwisselen en maakt opnames terwijl ik rijd en de zaak steeds minder vertrouw. In Emmermeer aangekomen merk ik dat de wijk haar naam voor de derde keer in een maand tijd eer aandoet. Ik wil thuis checken of de ramen dicht zijn maar de waterstand verhindert dat. Ik baal dat ik na de laatste overstroming geen laarzen heb gekocht. We rijden nog wat rond en stuiten dan op een afzetting. Een hoop blauwe zwaailampen en alle hulpverlening is ter plaatse.
Twee blokken van mijn flat dreigt een hijskraan om te vallen; alle zand is eronder weggespoeld.

Een heel circus komt op gang. Steeds meer brandweer en politie, en het plaatselijke ouderencentrum wordt ontruimd. Een hoog rollatorgehalte in de bus naar het opvangcentrum, een hotel in de buurt. M. loopt met een zender de "ramp" te verslaan. Ik kijk naar de kraan, en hoe langer ik kijk hoe schever hij lijkt te staan.. Er wordt met zandauto's af en aan gereden, het woord "zandsuppletie" wordt geroepen, ik denk aan duinen en strand..raar idee.. Pompen worden aangelegd en een commando-container geplaatst terwijl steeds meer hulpverlening aanrijdt.

Tegen elven lijkt het grootse gevaar geweken, de afzetting blijft. Van eten kwam niets, dus maar een patatje gescoord. Wachten is op de volgende stortbui. Ik ga even wat dingen regelen en zorgen dat het huis netjes is. Vanmiddag weer bezoek. Kan ik meteen even kijken wat de kraan doet. Ik merk weer dat ik in boeiende tijden leef. Nog even en ik moet een bootje kopen voor de dagelijkse bezigheden en woon-werk verkeer. Geen blauwe stad voor nodig..

Bezoek!

Even uitblazen.. Gister had ik nog steeds vakantie en tegen een uur of twee kwamen drie dames op bezoek die wilden shoppen in het bruisende centrum van Emmen. Alles beter dan Drouwenerzand, waar het vermaak bestond uit het verbouwen van de slaapkamer, maar daarover zal A.wel bloggen denk ik. Die wilde in de vakantie zelfs behangen, maar ze heeft er maar van afgezien..

Na in elke keel een glas of twee cola te hebben gegoten en de nodige foto's te hebben gemaakt begonnen de shopkriebels de overhand te krijgen. Op naar de winkels dus. De nodige schoolspullen kopen bij de schoolcampus. Kaftpapier! Mooie kleurtjes, ik moest alles in schoolpapier kaften "vroeger", van dat saaie bruine.. en als ik er dan op tekende werd het eraf gescheurd door de leraar.. (Hey teacher, leave them kids alone) ..

M. wilde natuurlijk bij de Diddl merchandise kijken, gummetjes voor 5 euro en dat soort dingen, daar gaat je zakgeld.. De grootste knuffel moest €150,- opbrengen, pff..

Na de bloedhete V&D te zijn ontvlucht de dames op een ijsje (swirl en zoete zooi) getrakteerd, halve vierdaagse gelopen voor een geldautomaat :-(
Tot mijn verbazing werden er geen kledingwinkels bezocht en waren de schooldingen de enige aankopen, samen met Oostindisch dove inkt en kroontjespennen, ik dacht dat ze daar niet meer mee schreven..in Groningen is dat anders natuurlijk ;-)

Na het shoppen streken we neer op een muurtje bij Pipoos. "Ik heb honger" klonk het eensgezind. Dat bleek ook het enige eensgezinde te zijn bij de meiden. Pizza en Chinees werden afgebrand. Voor 16 euro wokken en dan alleen saté miemelen leek ons ook geen super idee.
Toch maar kijken. Onderweg kwamen we een shoarmatent tegen waar heerlijke geuren uit kwamen. Watertandend gingen we zitten waarna de kaart bestudeerd werd en de kids op echte authentieke Tunesische patat met appelmoes en frikandel (zonder varkensvlees?) uitkwamen.. De ander nam er kipfilet bij maar de salade bleef liggen. De shoarmaboer had gelijk toen hij zei dat de portie patat "genoeg" was voor M. Er bleef over. A. en ondergetekende gingen voor de shoarmaschotel met gesmolten kaas en paprika enz. Nu ik dit schrijf zit ik nog te smikkelen, oei wat was dat lekker !

Bij de natuurwinkel die we tegenkwamen werden vage stenen uitgezocht tegen kwaaltjes en kwalen. Een kennis van me liep ook de zaak binnen en gaf me advies wat voor ant-jicht steen ik waar moest kopen en over negatieve energie enz. Zweef zweef.. Ze maakte de optelsom; ik in het gezelschap van A. , J. en M... Gezinnetje dus. Lekker kort door de bocht die conclusie :-)
Laatste keer moest ik drie kwartier aanhoren hoe moeilijk ze het had. Wat mijn situatie was vertelde ik ook, maar werd snel vergeten kennelijk..

Na het bezoek aan die winkel moesten we M. nog meerdere keren bij de etalage van de Diddl winkel wegtrekken anders had ze er nu nog gestaan.. Net thuis aangekomen toen de regen losbarstte. Droog overgekomen dus..

Al met al een gezellig dagje met drie dames, waarvan er twee nog even mijn camera kaapten zoals ik net merkte. Foto's hou ik voor mezelf ;-)

Dames..dank jullie wel voor een geslaagde dag!

Mobiel sjoppen

Eindelijk, daar is 'ie weer..

Als jullie denken dat shoppen iets voor vrouwen is, dan hebben jullie het mis.
Niet dat ik zoiets ooit zou denken, mijn vrouwelijke kennissenkring is wat dat betreft zeer geëmancipeerd.. Na een intensieve week bij het SIVO in Odoorn had ik kennelijk de laatste restjes uit mijn GSM gehaald. Hoewel het geval nog maar 2 jaar oud is, gaf het na enige stuiptrekkingen de geest. Omdat ik toch nog dingen moest hebben beklom ik mijn stalen ros, om eerst maar eens mijn zadel te laten vastzetten. Helaas, ook de fietsboer was op vakantie. Afwachten dus, maar moet mijn zadel nog laten vastzetten.

Na enkele tussenstops bij mobiel-winkels in Emmen's bruisende winkelhart vond ik eindelijk het NOKIA steunpunt voor wanhopige eigenaren. Ik moest de foon een uurtje afgeven om er voor 20 euri nieuwe software op te laten zetten, iets dat nog uit kon gezien de leeftijd van het ding.
Een uur en enkele kleine aankopen later toog ik hoopvol weer naar de "Phone House" waar ik de plaatselijke penoze voor een honderdje aan DVD's en games zag aftikken aan de kassa..

Lekkere winkel dus. De verkoper had goed geoefend en bracht met enige dramatiek de tijding van het verscheiden van mijn mobieltje. Ik slikte een brok weg, bedankte de jongen en liep manmoedig naar een stil hoekje om dit verlies te verwerken...

Opeens had ik het en belde mijn provider, die me een andere telefoon kon aanbieden onder gunstige voorwaarden. Doen dus, en dit is 'm geworden, even een ander type dan de "ouwe" die nog best beviel. Omdat ik op de telefoon die ik nu gebruik geen afspraken kan noteren, werd ik niet herinnerd aan een prik die ik moest halen bij de GGD. Gelukkig kon ik de afspraak verzetten, anders had ik voor de kosten moeten opdraaien. Gek eigenlijk dat je blindelings op zo'n ding vertrouwt, en dat het een soort verlengstuk is geworden van je leven. Ik geef toe; ik kan niet meer zonder. Toch een leuke deal getroffen en dat ene uur nuttig besteed aan het kopen van nuttige zaken...Ik had er nog lol in ook.