Pardon-Chinees (2)

In April vorig jaar blogde ik over een "pardon-Chinees".
Dat is niet de maaltijd die je om de hoek haalt als je een SAS-dag hebt, maar één van mijn voormalige cliënten uit mijn vluchtelingenwerk-tijd. In de dagen dat ik over deze persoon blogde was het Generaal Pardon nog niet rond, en wachtte hij na meer dan tien jaar nog steeds op een positief bericht uit Den Haag. Ik hoorde niets meer van hem, maar door op zijn naam te googlen kon ik zijn "carrière" een beetje volgen. Het lijvige dossier ligt al lang ergens in een kast te verstoffen vrees ik.
In een opwelling zocht ik zijn naam op Hyves, en hij bleek inderdaad zijn eigen plek daar te hebben. Ik voegde hem toe en stelde als "krabbel" de brandende vraag of ook hij post van Albayrak had gekregen en of hij mocht blijven. Vandaag kreeg ik een krabbel terug; het wachten is ten einde. Hij en zijn familie mogen blijven! Langzaam maar zeker hebben de "oude kennissen" uit alle windstreken bijna allemaal een status gekregen. Op de gekste plaatsen kom je ze tegen. In de supermarkt, het theater, laatst kwam een Koerd uit de keuken van de afhaal pizzeria om me een hand te geven en me te bedanken; ook hij was er door. Het mailtje van de "Pardon-Chinees" was prettig om te lezen; "zonder jouw hulp en ondersteuning zat ik nu waarschijnlijk in China of erger". Ik werd er verlegen van. Ik deed mijn werk, zij het wel erg gedreven en fanatiek. Het heeft geholpen zo te zien. Ik word er blij en een beetje ontroerd van. Het maakt mijn dag weer goed.

Netwerken 2

Vandaag na mijn eerste nachtdienst naar een arbeidstoeleidingsbureau geweest.
Er werd me aangeraden eens te gaan praten, zoals de lezer weet ben ik aan een nieuwe uitdaging toe. Vol goede moed ging ik erheen. Na wederzijds aftasten kwam de vraag: "wat kom je doen?" aan de orde. Ik heb mijn uitleg gegeven want ik heb mijn woordje wel klaar. Ik heb veel duidelijk kunnen maken en de andere partij ook.
Zonder in details te treden kan ik zeggen dat het best een confronterend gesprek was. Ik kijk elke dag in de spiegel, en de ene dag bevalt me dat wel en de andere dag weer niet. Nu werd ik gedwongen mezelf bij de oren te pakken. Auw. Zulke dingen zijn niet makkelijk en ik moet nog veel schaven, beitelen en bijwerken. Gelukkig was dit pas een eerste kennismaking, maar ik ben wel uitgedaagd om eens wat dieper te graven. Pas als ik mezelf voldoende ken kom ik verder.

Overbodig te zeggen dat zoiets erg vermoeiend is, ook al omdat het voorslapen voor de laatste nacht in Delfzijl er niet van gekomen is. Ik heb een hele nacht om na te denken. Natuurlijk moeten er nog veel meer nachtjes over geslapen worden maar je moet ergens beginnen..Ik ga me maar eens omkleden en op weg. Wordt vervolgd!

Cocoonen?

Wat doe je als je nachtdienst moet draaien en je dus de hele dag vrij bent?
Je drinkt je koffie, bakt wat broodjes en smeedt plannen voor de rest van de dag. Je hoort het weerbericht en ziet dat de herfst zich weer heeft gemeld. Het hoost en stormt, eenzame fietsers zitten kromgebogen over het stuur en ik zie uit mijn woonkamerraam hoe sterk deze zijn.. Er schiet me een term te binnen van een medeblogger; "cocoonen". Ik hoef er niet uit. Boodschappen heb ik in huis, nieuwe kleren zoek ik wel als het droog is. Ik moet (en da's een tegenvaller) twee nachten naar Delfzijl in plaats van naar "Stad" vanaf vannacht. Dik een uur rijden dus, en morgenochtend weer. Gelukkig wat vrije dagen er achteraan. Alleen nog even eruit om een dienstauto op te pikken en dan maar gaan.. De kaarsjes die op zijn haal ik morgen wel weer, vannacht heb ik er toch niets aan.

Ik ga nog even redderen en wat eten. De schoenen die ik moedig heb aangetrokken gaan weer uit. Tijd om even te "cocoonen" zolang het nog duurt.

Spoedklus

MSN knippert. Broer online.Hij moet de krant volschrijven en er moet een stuk uit het Duits vertaald worden. "Ach mail maar", zeg ik. Vervolgens krijg ik vijf A4-tjes waarin op een lyrische wijze een nieuwe tentoonstelling van een Duitse kunstenaar wordt beschreven. Mijn jaren vakantiewerk en Duitse vriendinnen komen goed van pas. Dit is echter een tandje bijzetten om het in wielertermen te houden. Kunstwerken die "Geheimnisvoll aus üpiggem Grün ragen" tja, wat moet je daarmee.. Ik ben ervan overtuigd dat het knap is wat de kunstenaar doet, maar abstracte kunst is niet mijn ding. Op de website is ook ander werk te zien, waarvan sommige stukken qua kleur zo aan mijn woonkamermuur passen. Ik heb toch wel iets met die kleuren, wie weet ga ik eens kijken.

Misschien moet ik eens bijschnabbelen met het vertalen van artikelen, ook al ben ik geen beëdigd vertaler. Het moeilijkste is je eigen interesse uit te schakelen en de tekst gewoon droog te vertalen. Overigens bleken enkele alinea's ordinair knip - en plakwerk te zijn geweest van de site van de schilder. Ach, het houdt je van de straat zal ik maar zeggen. Broer uit de brand en ik heb weer wat geleerd.