Bloggen op Muziek

Het wordt tijd om even duidelijk te stellen dat er weer gereageerd kan worden, sommige vaste lezers hebben dat inmiddels begrepen en plaatsen met "terugwerkende kracht" reacties, waar ik wel blij mee ben. Ik "mocht" naar de nieuwe Blogger migreren en dat heb ik dan ook direct gedaan, meteen ff een ander behangetje geplaatst. De helpdesk heeft niet gereageerd, dus ik weet niet hoe en wat, maar reacties zijn weer mogelijk en zeer welkom.

Vandaag en de afgelopen dagen heb ik aan de Top2000 gekluisterd gezeten, ik haal niet door zoals sommige mensen, maar wel ga ik laat naar bed, om de juweeltjes niet te missen, gelukkig twee dagen vrij. Wat een heerlijke muziek..Ik ga nog lekker even luisteren hoewel het al na twaalven is Haal me morgen maar weer uit mijn "coma" ik vind t nog even best zo...

...Is vuur..

Schreef ik vorige keer over rook, en dat bij de brandweer, vanmorgen was het bittere ernst;

het laatste karakteristieke pand in het centrum van onze "bruisende stad" moest eraan geloven.. Van M. kreeg ik al een "actiefoto" en vanmorgen op weg naar het werk moest ik door de rook fietsen, en zag overal nog brandhaarden binnen, terwijl de spuitgasten redden wat er te redden viel.. Ik heb er met een triest gevoel naar gekeken.. Hoop dat ze het weer opbouwen.

Foto's onder, overtuig uzelf.

Oja. Reacties zijn weer mogelijk en welkom..

Reageren

Blogger Bèta is dead..jubelt Blogger.com.

Enkele maanden geleden ben ik al overgegaan naar bèta, veel handiger werken, dat is waar.
Helaas kunnen mijn bezoekers (en ik zelf) al enkele dagen niet meer reageren op mijn blogjes.
Dat haalt de lol van het bloggen er wel een beetje af. De helpdesk gemaild, maar die zwijgen ook als het graf, ik heb de indruk dat ik iets verkeerd heb ingesteld.
De stilte en het niet reageren hebben dus niet alleen met drukke kerstverplichtingen te maken.
Als iemand zich geroepen voelt te reageren met tips dan is hij/zij welkom.
Ik heb er de balen van.. Ga eerst maar eens kerstsfeer kweken, vanavond lekker eten, morgen alweer vroeg op voor een dienst om 6 uur bij voornoemde ijsbaan in het centrum, voorkomen dat de baan gejat wordt denk ik... We wachten af, ik hoop dat het aanloopproblemen zijn, net als schaatsen, dat moet je ook onder de knie krijgen..

Waar rook is...

....Is vuur zegt het spreekwoord. Vanmorgen was mijn "uitvalsbasis" de brandweerkazerne. Daar hebben ze verstand van die dingen. Ik ontwaarde een nieuwe aanwinst in een op zich oud gebouw. Enkele maanden geleden al werd door de spuitgasten de vrees uitgesproken dat als het rookverbod al te stringent zou worden doorgevoerd, het enige dat in 't vervolg nog rookte de felle branden zouden zijn in Drenthe's hoofdstad.

Nou stond het kantoorpersoneel en een verdwaalde brandwacht zoveelste klasse wel vaak buiten te klappertanden met een peuk tussen de stoere lippen, en dat de mensen daar dan binnen geen last meer van hadden was een goede zaak (vond ik) maar ook ik als niet roker vond het geen ideale oplossing. Die zou natuurlijk "stoppen" zijn, maar aangezien dat een illusie is voor de echte roker, werd een inventieve en waarschijnlijk peperdure oplossing bedacht en aangebracht; een "rookhok" ergens op de gang van het gebouw. Ik stond wel even te kijken naar het zeer strak en futuristisch vormgegeven gevaarte, dat het midden hield tussen een luxe abri en de binnenkant van de Tardis..

Een aantal vast gemonteerde asbakken, grote pijpen die voor de afzuiging zorgen en een "aanwezigheidssignalering". Als je binnenstapt steekt er een bescheiden storm op, die menig haarstukje doet sneuvelen, en de sigaret waarschijnlijk feller doet branden..

De rokers deden het gevaarte meteen in de ban, ik heb een (overigens niet rokende) collega bereid gevonden als "proefkonijn" in de "bushalte" plaats te nemen.. Het wordt steeds gekker in Nederland..

Kranig in de donkere dagen..

Het was alweer druk deze week, enkele nachtdiensten en wat late en vroege.
De sinaasappels werken goed, maar neemt niet weg dat er veel bankgehangen wordt. De theelichtjes fikken weer, het huis is schoon en alles gestreken. Morgen Assen weer onveilig maken, dus parkeerders let op uw zaak..

Ik kom weinig meer in het wijk-winkelcentrum, de Aldi is dichtbij en heeft alles wat ik nodig heb. Beter alvast voor de kerst inkopen voordat je voor een dichte deur staat. Toch maar weer even heen gegaan vandaag. Ik moest de buurtkrant rondbrengen en meteen een gasaansteker halen voor de kaarsen, want die dingen gaan zo verrekte snel leeg.. Nadat ik mijn stapel kerstkaarten had afgegeven (die te schrijven,had ik dit jaar wel zin in) even naar de drogist op de hoek, die tot mijn verbazing bij navraag alweer ruim 3 maanden een "Kruidvat" bleek te zijn. Nouja, dan daar maar even kijken. Bepakt en bezakt weer naar huis.
Was er van het zomer alarm voor omvallende kranen, nu blijkt dat ze het wel naar hun zin hebben, ze hebben zich zelfs vermenigvuldigd..Het wemelt nu van de bouwputten hier in de buurt. Gelukkig is de doorgaande weg weer vrij..Die lag een maand open, niet erg handig..

Onderstaand een plaatje van ons "kranige" winkelcentrum, vanuit het achterraam.Nu de bomen kaal zijn kan ik ook zien of het ding scheef gaat staan :-) Bovendien was de zwarte dreigende lucht wel mooi...

Pitamientjes en schaatsen

Ik ben een Bourgondiër. Dat wil zeggen; een lekkerbek die van goed eten en drinken en gezelligheid houdt. Fijn, zou je zeggen. Ja fijn in gezelschap, alleen niet zo zeer.

Dit is geen klaagzang over mijn single-zijn, dat loopt wel los, nee, ik merk dat ik vanwege drukke diensten vaak mijn toevlucht zoek tot de afhaalchinees of de snackbar op de hoek.

Vaak is dat omdat ik pas tegen zessen of later thuis ben, of omdat ik een late dienst heb en thuis niet heb kunnen eten. Laatst hoorde ik een alarmerend verhaal over een persoon die aan scheurbuik leed, en niet eens op een schip naar Oost Indië werkte, maar gewoon door drukke werkzaamheden niet aan het nuttigen van vitamines toekwam. Dit, gecombineerd met snel moe zijn de laatste tijd, en het gebrek aan daglicht overdag doet me vandaag besluiten een net sinaasappels te halen. Ook wil ik meer gaan bewegen, maar als ik de tijdelijke ijsbaan in Emmen zie, is het echt "scheuvel'n" zoals Drenten zeggen. Je PR 30 rond haal je er niet. Bovendien schaats ik al jaren niet meer, maar kriebelt het wel om een paar hockeyschaatsen te halen bij de plaatselijke Lidl. Ik zie mensen op knaloranje schaatsen rijden en groot lol hebben, misschien toch n idee voor volgende week? Schaatsen zijn er te huur. Uit voorzorg even mijn zorgverzekering bellen denk ik :-)

Brand?

Je hebt hulpverleners en hulpverleners. Ik ben kennelijk meerdere tegelijk. Vandaag was ik bedrijfshulpverlener (3 x woordwaarde). Nadat ik gister een man of 5 van hun vingerafdrukken-angst had afgeholpen mocht ik vandaag weer spelen met brandblussers. Schuimparty's schijnen leuk te zijn; het spul dat uit de rooie bussen kwam zorgde voor een zeer kortstondig "winter wonderland"

Het ritueel van elk jaar harhaalde zich; brandende sinaasappelkistjes, een ontploffend Camping-Gaz blikje (vuurwerk) en als klap op de vuurkorf "persoon in de fik". Klooiend met een 2 persoons blusdeken en uitkijkend voor de vlammen lukte het me om de met brandpasta ingesmeerde pop te doven, hij kon er mee door al was hij meerdere keren het "haasje" geweest..

Al had ik mijn EHBO al lang weer verlengd, toch heb ik meegedaan dit jaar. Hoofdzakelijk om de heerlijke broodjeslunch bij de Giraf niet te missen, want deelnemers aan de halve dag mochten na de blusdemo naar huis.

Lekker gegeten, en na die tijd gesterkt doorgegaan met reanimeren, beademen en het verslepen van "slachtoffers". Natuurlijk was ik de klos en lag ik voor ik het wist met een beademingsmasker op mijn snufferd en op de vloer.

Praktijkervaring uitgewisseld met mensen van de Ambulancedienst, die tegenwoordig steeds vaker bedreigd en mishandeld worden, waarna ze (de daders) een werkstrafje krijgen.. Een afwisselend dagje dus.

In de maak; een blog over de ontwikkelingen rond Verdonk, wiens aftreden mijn voorkeur en warme belangstelling heeft. Den Haag schiet echter sneller dan ik kan bloggen, dus dat kijk ik nog even aan..

Spurt!

Zo, eindelijk weer nieuws uit Blogland..Niet altijd zin om weer mijn belevenissen wereldkundig te maken. Ik heb niet veel mensen verteld dat ik een beetje treinengek ben. In het "vooruitstrevende" Emmen is na het debâcle met modern maar snel vastlopend en in de fik vliegend materieel teruggegrepen op het "Mat'64" De naam doet hetzelfde ergs vermoeden als hij klinkt; treinen van voor mijn tijd (bouwjaar '66 en nog steeds een robuuste locomotief ). NS Reizigers wil de lijn eigenlijk wel verkopen. Ik weet niet of dat een goed idee is, maar toen ik gisteren op Groningen CS was en daar de nieuwe "Spurt" zag staan en een blik in de 1e klas had geworpen, was ik verkocht. Laat Arriva de hele zooi maar overnemen, van mij mag het als ze dit soort treinen laten rijden.. Ik wilde de binnenkant op de foto zetten, maar helaas vertrok de trein net en wilde ik niet in Nieuweschans verzeild raken.. Dan maar een lekker Chineesje en n goeie film in Pathé..Ook niet verkeerd..

Toch een impressie dan maar, zie foto's

Hagelwit

Het werd tijd.. Na vier en een half jaar moest de dienstkleding weleens vervangen worden dacht ik. Na duizenden kilometers te hebben gelopen en gerend en gezweet waren de oude overhemden met lange mouw niet mooi meer. Bovendien eisten de vele "broodjes gezond" en het zittende werk met op gezette tijden een bezoek aan de kantine van het bureau hun tol.

Niet alleen waren ze niet wit meer, ook waren ze te krap geworden. Tijd voor vervanging dus.

Nadat ik alle plastic eraf gepeld had zaten de krengen nog vol spelden. Als je één over het hoofd ziet en erin stapt, vergeet je dat nooit weer. Dat werd dus een half uur spelden op hoogpolig tapijt zoeken..en gelukkig vinden..

Nu wil het geval dat ik de afgelopen weken nog maar één keer een "lange mouw" aan heb gehad vanwege de belachelijk hoge temperaturen dit subtropische najaar. Gisteren zelfs met korte mouw onder een jas gelopen, veel lekkerder. Bijkomend voordeel is natuurlijk dat ik me niet meer druk hoef te maken om een gebrek aan bewapening op straat.. Mijn overhemden zijn zò hagelwit, dat ze eventuele agressievelingen of mensen die een "vuistmatig" bezwaar willen maken direct verblinden.. Ik hoef alleen maar m'n jas open te doen..

Oja, ik merk dat 'ie eerder roze lijkt; wees gerust, zo loop ik niet over straat. Het is mijn tapijt dat het een soort "schijn" geeft :-)

Ik kies partij

Eergisteren liep ik bij M's flat. De hele dag was er gehak en gebreek te horen geweest.

De container lag vol met rotzooi, een complete afgedankte inboedel, oud en kapot speelgoed.

Tussen alle zooi keken een paar brutale kraaloogjes me aan. Ik keek nog eens, en zag een beer liggen. Op het eerste gezicht onooglijk, nat van de regen en vies van het stof, maar toch ontegenzeggelijk; een beer!. Waarschijnlijk achtergelaten na een ontruiming, weer een familie op het vliegtuig gezet door Verdonk, op naar Verweggistan.. Geen barricades à la Fort Pannerden.

Omdat ik al jaren (heimelijk) lid ben van het ABBF (Afgedankte Beren Bevrijdings Front) kon ik hem niet laten liggen natuurlijk. Indachtig de kamerzetel van de diervriendelijkste partij van Nederland redde ik het beestje. Vandaag heeft het op 30 graden meegedraaid en is volledig inzetbaar als woordvoerder van het beestenfront op mijn plank. Een charme-offensief is in de maak. Eigenlijk niet geheel van eigenbelang ontbloot, want ik droom van de verpletterende reactie van Marianne Thieme als ik haar een mail stuur met dit verhaal..

De Finale

Vanavond is het dan eindelijk zover; de Top2000 stemfinale wordt uitgezonden.

Samen met een deel van de groep waar ik al eens eerder over blogde zijn we uitgenodigd als VIP's van Radio 2, om de laatste uren bij te wonen waarin gestemd kan worden voor de Top2000 van 2006, de 8e editie alweer. Omdat onze groep al jaren actief is op internet, en we geen gelegenheidsfan zijn, is voor ons een speciale feestavond georganiseerd, zodat we de finale live mee kunnen maken. Medeblogger A vroeg zich af hoe ik het zou doen op TV. Het is nog maar de vraag of ik met mijn bolle kop op de buis kom.. Wel lijkt het me erg leuk om met een gezelschap dat elkaar al jaren kent, zij het via internet, zoiets te ondernemen.

Het betekent wel dat ik zometeen de auto start, via 't Harde (carpoolers oppikken) naar Zoetermeer rijd en dan de hele avond onder de pannen ben. Inmiddels heb ik al twee verzoeken om in plaats hiervan dienst te draaien afgewimpeld, het is uniek dat ik juist vandaag vrij ben, heb er niet eens een snipperdag voor op hoeven te nemen. De Radio 2 voorzienigheid is me goed gezind dus. Vanavond vanaf half negen is de uitzending, voor meer info klik hier.

Ik heb er zin in, hoop dat ik geen files heb onderweg, maar ach, tied zat zoals ze het hier zeggen!

Allemaal kijken !

Scheer je weg!

Tja.. en dan na tijden sparen en enquêtes invullen was het dan zover; een paar maanden geleden had ik genoeg Blokker-bonnen van 10 Euro gespaard bij het NIPO dat ik daarvoor een nieuwe aanwinst wilde aanschaffen; een scheerapparaat. Het oude was inmiddels een jaar of zes oud en schoor toch niet echt jofel meer, dus ik naar de plaatselijke Blokker. Daar kreeg ik vraagtekengezichten. Nee meneer, die verkopen we niet meer, ze zijn uit het assortiment gehaald! Jaren achtereen werden ze verkocht, nu ik genoeg gespaard had waren ze ineens weg .

De afgelopen maanden ben ik in elke stad waar ik kwam wezen vragen, zelfs het hoofdkantoor kon me echter niet meer helpen. Ik zat me al te bezinnen of ik er toch een Senseo voor moest kopen, die ik niet eens nodig heb, tot ik op een avond de online folder zat door te bladeren en tot mijn verbazing het "coole" apparaat in de aanbieding. Helaas was de folder net verlopen. De volgende dag meteen naar de Blokker, waar ze me kenden als "bonnen-klant" en me nog best dat apparaat voor de aanbiedingsprijs wilden verkopen. Vooral het feit dat ik er mee kan scheren terwijl ik douche is een uitkomst, bovendien scheert 'ie zo glad dat ik steeds het idee heb geen baardgroei meer krijg Als er dames zijn die willen uitproberen hoe glad dat is,zijn ze welkom

Ban de Bom!

Eindelijk weer een weblogje.. Het is 21 november vandaag, precies 25 jaren geleden een gedenkwaardige dag. In die tijd was ik vrij fanatiek met vrede en ontwapening bezig, het hele land gonsde ervan dat er 48 kruisraketten geplaatst zouden worden. De tegenstellingen waren groot. Vanuit de kerken ontstond een beweging die nadrukkelijk nee zei tegen het voornemen om deze raketten te plaatsen. Natuurlijk zaten we middenin de nadagen van de koude oorlog, en van "rechts" werd gewaarschuwd voor Russen in de keuken. Nou ben ik niet vies van de internationale cuisine dus wat mij betreft mocht 'ie komen koken .

Op 21 november 1981 werd in Amsterdam de eerste grote demonstratie georganiseerd, en overal verschenen de posters, ik kan me herinneren dat ik er één op mocht hangen in het klaslokaal van de leraar handvaardigheid en tekenen, zeer tegen de zin van de directeur, die lijnrecht tegenover deze stroming stond. Mijn eerste demonstratie volgde, van de enkele waar ik ben geweest, want ik ben niet zo'n demonstratiemens. Ik meen dat we met de bus naar Amsterdam zijn geweest, waar het Museumplein (toen een stuk grasland) al vol stond met mensen. Massaal gingen we naar de Dam, waar we volgens mij niet eens aankwamen vanwege de grote drukte. Overal bijval, sympathie.

Natuurlijk werd er onder volwassen begeleiding gedemonstreerd, ik was net 15. Geen punt, de begeleiding was net zo overtuigd van de zaak als ik. Wel hing ik mijn jas vol met buttons, waar ik nog een aantal van heb liggen uit jeugdsentiment. De drukte was overweldigend en één van de meest indrukwekkende gebeurtenissen ooit, samen met de demonstratie in Den Haag op 29 oktober 1983. Natuurlijk werd besloten die raketten te plaatsen, maar de politiek werd ingehaald door de ontwikkelingen die de raketten overbodig maakten. Er werd krampachtig aan vastgehouden, maar uiteindelijk kwam de "bestelling" van Den Haag niet.. Donderdagavond een nostalgische terugblik op TV, "de avond van de bom" op Nederland 3, voor iedereen die nog eens terug wil kijken.. Mijn video staat scherp..

Broodje GTST

Nee ik ben niet ineens fan geworden lezers, dus schrik niet..

Nadat ik op de valreep nog wat broodjes had gekocht bij de plaatselijke Super haalde ik nog snel even een broodje gezond bij de snackbar die ernaast zit. Ik kwam binnen en de snackmiep zat met 'n stuk of 6 meiden van een jaar of 16 GTST te kijken. "Sorry, ff GTST pauze!" roept ze..
"Ja ok maar wel graag een broodje!" Gefrustreerd loopt ze naar de balie, op dat moment klinkt de reclame-riedel en ik zeg; "was die Ludo nou wel dood of niet?" "Nee, niet echt!" roepen de dames in koor. Halleluja, het is een wonder, voor het laatst 2000 jaar geleden gepresteerd..
Ik ga zitten en mijn broodje is zowaar snel klaar, ik verorber het terwijl ik de firma List&Bedrog van GTST langs me hoor gaan. Het broodje is op en ik ruim de troep op, ondertussen me naar de uitgang begevend. "Issie getrouwd?" Nee hij is homo" Maar hij doet 't wel met...." "Nou en?"
(Ging dus niet over mij voor de goede orde)

Ik sluit de deur gniffelend achter me, boodschappen in de tas en de tuthola's in hun eigen wereld vol intriges achterlatend..Niet de mijne maar fascinerend om eens tussen te zitten..

Stof tot nadenken?

Eindelijk, het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat..
Op 2 oktober bracht ik mijn half jaar oude stofzuiger naar de reparateur. Kennelijk was er iets misgegaan binnenin het apparaat. Geen nood, ik had nog garantie. "Reken op anderhalve week als hij moet worden opgestuurd" zei de verkoper. Twee weken later belde ik maar eens op. Het was opgestuurd en werd gerepareerd. Aangeraden werd niet te vaak te bellen, volgens de verkoper waren het "ratten" die daar werkten en waren ze in staat uit valsigheid de order onderop de stapel te leggen. Ik werd steeds onaangenamer maar hield het netjes.
Na drie weken ben ik er maar eens langsgegaan. Mijn vasthoudendheid leverde me een leenapparaat op, waar eerst nog een ouwe stofzak met hondenhaar uitgehaald werd. Ik maakte duidelijk dat ik het geen gang van zaken vond dat ik mijn stofzuiger zo lang missen moest. Schouders werden opgehaald, de klant is er duidelijk geen koning maar een "pain in the ass" zoals ze dat zo kernachtig uitdrukken..
Gister kwam het telefoontje dat 'ie binnen was. Snel dus de auto gepakt en het apparaat opgehaald, mijn "groene gifkikkertje" doet het weer. Wat was nou de reden van deze langdurige reparatietijd? Een "los contact". Nou vraag ik je!
Ik heb de stofzuiger opgepakt en heb mijn laatste stappen in deze winkel gezet. Met zo'n klant-afwerende houding gaan ze binnenkort vast over de kop. Ik heb het er wel gezien..

...And justice for all..?

Vanmiddag werd ik gebeld door oom agent die de zaak van "mijn" veelpleger behandelde.
Ik heb hem gevraagd hoe de persoon in kwestie mij naam en toenaam kende, waarop hij vertelde dat ook getuigenverklaringen bij de verdachte terecht kunnen komen, als onderdeel van de processtukken.. Fijn, en ook bleek dat hij inmiddels op vrije voeten is wegens gebrek aan bewijs. Je moet er kennelijk bovenop staan terwijl hij inbreekt. Waarschijnlijk kwam hij me dat vertellen om het eens "in te wrijven".. Justitie krijgt dit nog te horen van de diender in kwestie, en ik kreeg de tip om verklaringen te melden aan "meld misdaad anoniem" als ik mijn naam niet wilde prijsgeven. Ook moest ik direct bellen als ik gevolgd of bedreigd word of me zo voel. Ja daag.. Die anonieme lijn meldt niet acuut door aan de politie.. Ik had eer van mijn werk dacht ik, en de verklaring zat potdicht.. Kennelijk niet dicht genoeg.. Vandaag is het vertrouwen in justitie een beetje gedaald, en dat zegt veel voor een gezagsgetrouwe "koddebeier" als ik ben :-)

Nouja, we gaan weer vrolijk verder, volgende keer maar gewoon geen voorrang geven als ik'm tegenkom.. Ook een oplossing.. Hier zat ik vandaag even mee, maar ik zou de volgende keer net zo snel weer bellen....

Mijn dag

Eigenlijk had ik vandaag moeten werken. Geen probleem op zich, ware het niet dat ik graag afscheid wilde nemen van buurman B. Ik ken hem al sinds ik een klein kereltje was, hij woonde al meer dan dertig jaar in de straat waar ik ben grootgeworden. Het was dan ook niet meer dan logisch voor me om mee te gaan naar het afscheid en de begrafenis. Ik heb het er de afgelopen week best moeilijk mee gehad, nog mis ik hem in de straat en in het centrum. Altijd even een praatje maken of een hand opsteken, zo zal ik me hem blijven herinneren..

Ik moet de planning van mijn werk een groot compliment maken dat ze een dag lang hebben rondgebeld voor vervanging toen ik aangaf dat ik vrijdag geen dienst in Assen kon draaien in verband met deze gebeurtenis. Het is gelukt, en ik ben de rest van de dag vrij dus.

Net toen ik de deur uit wilde gaan, belde mijn chef me op. Wat bleek; mijn klopjacht op flatscreen stelende veelplegers heeft een staartje gekregen. De "zware jongen" is inmiddels weer vrij en liep vanmorgen het kantoor van mijn werk binnen met het verzoek om een "goed gesprek" met mij. Aangezien de chef het verhaal niet kende, heb ik dat in het kort verteld.
De man in kwestie is met zachte drang de deur gewezen, nadat hij een telefoonnummer had achtergelaten. Ik heb meteen aangegeven niet te geloven dat hij ineens een koorknaapje geworden is, en dat ik dus geen enkele behoefte heb om met hem te praten.
Ik heb dus na het gesprek meteen het bureau gebeld, en ga even met de agent praten die de zaak in behandeling heeft gehad. Het moet niet gekker worden dat hij mijn naam kent, en ik heb geen zin om als "beschermde kroongetuige" mijn leven ergens op het platteland van Montana of in Brazilië te slijten ;-) .. Wordt vervolgd dus.

De rest van de dag maar ff gebruiken om in huis wat te redderen.. Misschien ga ik er zelfs nog wel uit als het ophoudt met hard regenen..

Achter de ramen :-)

Live Modeshow..mijn handen trilden zoals jullie zien ;-)

Ja ook Emmen heeft weleens wat achter de ramen zitten, en het winkelvolk vergaapte zich er dan ook aan vanavond tijdens de koopavond. Kwam ik eerst vanuit het werk langs de etalage van een muziekzaak, en speelde zich daar een "tableau vivant" af, later moest ik voor een boodschap naar het centrum en zag tot mijn verbazing en vermaak dat alle etalages in "centrum Noord" waren voorzien van live modeshows, dansende dames of imitaties van "The Village People". Om te bewijzen dat ik me niet alleen aan vrouwelijk schoon vergaapte, deze heren uit de plaatselijke onderbroekenwinkel.. Ze deden af en toe een dansje en lonkten naar de dames, die maar wat graag foto's maakten van dit gebeuren. Ook ik liet mij niet onbetuigd, nadat ik door de popmist heen was gefietst en de boodschappen gedaan had, ben ik een rondje foto's wezen maken. Met excuus voor de kwaliteit van mobieltjes-foto's hieronder een impressie.

Lokale Village People

(nee dames, geen e-mail bekend)

Gaston, Le Patron :-)

Al met al leuk om te zien..

Duitse beslommeringen

Gister was ik vrij, en besloot ik een dagje Duitsland te gaan doen. Eerst naar de Marktkauf in Meppen om een goudeerlijke oerduitse Döner Kebap bij de lokale Turk te nuttigen. De Zaziki smaakt zoveel beter dan bij ons.. Daarna vast voorgenomen een kar vol Duitse lekkernijen vol te laden, en uiteindelijk met een paar fijne sloffen en duitse broodjes en nog wat snoeperij te eindigen. Daarna door naar de "Getränkemarkt" voor een kratje (h)eerlijk Duits bier.

Meppen kende ik wel, dus koers gezet naar Lingen, 15 km. verderop. De auto in de parkeergarage van de MediaMarkt gezet en lekker rondgekeken. Het viel me op dat de Duitsers vrij rustig en beleefd zijn in het verkeer, waar ik in ons kikkerlandje al lang was ingehaald.
In Lingen een minder leuke ervaring gehad; er liep een kerel met overduidelijk Nazi-sympathieke teksten op zijn shirt en een camouflagebroek die aan het oostfront niet was opgevallen door de stad. Hij schreeuwde tegen iedereen en alles, en toen hij mij passeerde begon hij me aan te spreken. Ik zie er helaas Arisch uit, dus hij was uitermate vriendelijk. Ik heb hem straal genegeerd en ben een zijstraat ingelopen, intussen het kippenvel van me afschuddend.
Iets verderop was de duitse sterke arm een inbraak aan het opnemen, en de jongen was ook al verdwenen anders had ik ze aangesproken.. Een vreemde ervaring, griezelig dat zoiets kan in Duitsland..

Na anderhalf uur hield ik Lingen voor gezien, en ben teruggereden naar Meppen.
Ook daar was nog een supermarkt open, maar je kon er niet pinnen, dus maar weer verder gegaan, mijn maag rammelde behoorlijk inmiddels. Bij "Pane e Vino" een lekkere pizza gegeten, met artisjokken, asperges, champignons en salami, zodat ik mijn caloriëen weer binnenhad.
Met een betoverende glimlach van de serveerster (eerder die dag al sjans met een leuke pompbediende in Lingen) begaf ik me naar de auto. Daar aangekomen sprak een man met een fiets aan de hand me aan. Of ik 90 eurocent kon missen. Hij zag er niet uit als een bedelaar, en bleek 10 km te hebben gelopen met een fiets met lekke voorband. De fietsenmaker wilde het niet repareren omdat de man 90 cent tekort kwam. Hij zag er betrouwbaar uit, en de band was goed plat. Ik gaf hem een euro (stimmt so), en de man vervolgde tevreden zijn weg.
Wij Hollanders leren als kind al een band te plakken, zei ik. De man bleek een handicap aan zijn been te hebben (oorlogswond?) dus slikte ik m'n woorden weer in.

Met de boodschappen retour Nederland, vandaag een dagje "stad" bij een vriendin op bezoek, die zich (net als ik) erg op het bezoek verheugt, dus ik ga me maar eens op weg begeven.
verslag volgt.

Oldtimers op zondag; een jeugdherinnering

Vandaag eindelijk eens een dagje vrij. Na uitgeslapen te hebben was het alweer tijd voor de koopzondag die deze zondag werd gehouden in "bruisend Emmen". Gelukkig, in tegenstellling tot voorgaande zondagen geen kwelende nep-matrozen in het centrum, maar een soort oldtimer tentoonstelling door het hele winkelgebied. Erg leuk om die oudjes te zien staan. Auto's waar ik zelf ook wel in wil rijden, alleen als proefrit. Oude auto's zijn wel aan mij besteed dus. Ik kwam Isetta's en Messerschmitt's tegen (niet te verwarren met die uit de oorlog) waar je via een grote deur aan de voorkant moet instappen, en die één achterwiel hebben (wel 2 voorwielen ) .

Ook het toppunt van jeugdsentiment; de NSU Prinz, bouwjaar 1973, in de originele lak, roodbruin. In zo'n auto werden M. en ik altijd naar school gebracht door mijn moeder, die een NSU als "boodschappenwagentje" had. Ik kreeg weer visioenen van een ijskoude winterdag, de auto stond voor het huis op een stukje grond naast de weg, met een zeil eroverheen. Al blauwbekkend stonden we dan te wachten tot het geval wilde starten, een hoop rook en damp veroorzakend. Zat je er eenmaal in, dan begaf het autootje zich met een hoop gehoest en geschok op weg. Uiteindelijk is het verkocht of gesloopt, dat weet ik niet meer, maar het riep vroege herinneringen op .. De eigenaar liet zich weer niet verleiden tot een proefrit, net zo min als die van de Citroën DS ("snoek") verderop.

Met dank aan mijn foto-mobieltje ben ik al knippend rondgefietst om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Als ik overal een proefrit in zou mogen maken had ik een dagtaak gehad.. Ik nam de vele mensen en het feit dat je in 't centrum geen poot kon trekken dan ook graag voor lief..

Bijgevoegd een foto van het "apparaat"

Kleine hoekjes :-(

Het moest nodig gebeuren; de afwas. De troep stapelde zich op en om nou drie dagen pasta te eten leek me niks. Dus de pan leeg, kliekjes in de vriezer en de pan schoonspoelen. Enthousiast zette ik er de hete kraan op, en merkte te laat dat er teveel water over de rand kwam.
Een fontein van heet water schoot over het aanrecht waar ik aan stond te boenen. Gloeiendegloeiende..en de rest laat ik aan jullie verbeelding over. Vijf minuten later lag de keukenvloer vol haastig uitgeschopte kleren en water, en stond ik onder de lauwe douche, eerst water, de rest komt later, want je hebt EHBO of je hebt 't niet..
De brandzalf die ik vorig jaar kreeg verlicht de plekken een beetje, maar de broekband moet iets lager, anders is het niet echt prettig :-( De afwas heb ik wel afgewerkt, en de vloer gedweild, dus het is allemaal goedgekomen.. Ik ga vannacht aan het werk, en doe kalm aan, misschien moet ik eens aan gevarentoeslag op vrije dagen denken?

Haast haast...

Vandaag weer parkeer gedraaid. Relaxte dienst, geen ontevreden klanten, ging lekker.
In alle rust naar Assen gereden, ingehaald door minder relaxte medeweggebruikers, die verderop dan ook de klos waren en op de foto gingen (lange neus)..

's Middags was het heerlijk zonnig weer en we maakten ons vooral niet ongerust, alles zat mee.
Ergens aan het eind van de middag stond ik in het winkelcentrum te schrijven, terwijl het carillon op het stadhuis vrolijk "de doodgewoonste dingen" pingelt, de beiaardier is op dreef en ik fluit mee terwijl iemand vast niet gelukkig wordt van de bon die hij krijgt. Pech.. Ik vind het weer top, dienst is leuk, "wie döt mij wat vandage" denk ik.. Boffen met het weer dus, mag je best tevreden mee zijn.
We kuieren terug naar de brandweerkazerne, waar we sinds vandaag ondergebracht zijn in een container op het dak. Volgende keer een foto. Hebt u een parkeerbon? Ga naar de brandweer.. Drentse logica? Tegen half zes vrij. Naar Emmen rijden, tegen half zeven eindelijk thuis.
Douchen, Eten, (pasta van gister) en daarna is het alweer bijna half acht en tijd voor de EHBO.
Ik red het niet op tijd. Tegen tien voor acht kom ik aan en val middenin de reanimatieles.
Interessant. Meerdere poppen liggen klaar terwijl de docente aangeeft dat de richtlijnen wéér veranderd zijn . Dertig compressies op 2 x beademen, komt neer op 100 compressies per minuut. De docente geeft aan dat je als geheugensteuntje het liedje "1,2,3,4, hoedje van papier" kunt gebruiken om het ritme aan te houden. Een collega merkt droog op dat je dat niet hardop moet zingen omdat er dan meteen twee ambulances komen waarvan één je meeneemt in een hemd met dichtgenaaide mouwen.. ;-)

Na de oefening worden de patiënten weer in hun koffers gepropt en een anatal oefentorso's wordt compleet ontmanteld; de gezichten gaan eraf en met een knop is ook het hoofd zo verwijderd. Ik vind het een beetje luguber.. Doet me denken aan de film "Face/Off" met John Travolta, of "The Silence of the Lambs" met Anthony Hopkins.

Een beetje lacherig verlaat iedereen na het opruimen het lokaal, moe maar tevreden..

De week van..

Ik merkte tot mijn schrik dat ik al meer dan een week niet had geblogd. Ik ben niet door de vliegende griep bevangen, ik had gewoon geen zin, wist eigenlijk niet over welke thema's ik moest bloggen. Of jullie het nun interessant vinden of niet; ik zal de afgelopen week eens beschrijven. Die week hing van werken aan elkaar, Zo draaide ik een nacht, een vroege dienst, enkele parkeerdiensten en vergaderde een dag. Door de variatie in diensten kom ik moe thuis en zijg neer op de bank, ik merk dat ik nog twee afleveringen CSI en een aflevering ER moet inhalen op video. Ik ben vrij vandaag, dus heb er alle tijd voor. De komende week is helemaal relaxt; 1 parkeerdienst en een nachtdienst en dan vrijdag t/m maandag vrij :-)
Zelfs nog tijd voor een date gehad, de dame in kwestie bleek verderop in de wijk te wonen.
Aangekomen en moeder en vriendin op de bank voor de "keuring" wat me een ongemakkelijk gevoel gaf.. Werd niks dus..

Gister laat gedraaid, mezelf de benen uit 't lijf gelopen omdat een collega niet vooruit te branden was en zat te chagrijnen. Niet relaxt dus. Ik dien dan mijn tijd uit en zie verder wel.
Net vatte ik het plan op om even"de Wijkkrant" te bezorgen in de flats om de hoek, in no time was ik klaar, hield zelfs zes krantjes over. Daarna naar de Aldi, er moet gekookt worden vandaag, morgen na de dienst ben ik doodop en vast geen zin om te koken.
Mijn probleem bij Aldi en Lidl is helaas dat ik meestal mijn rugzak helemaal volstouw met meer dan ik nodig heb. Ook de zes overgebleven krantjes namen ruimte in, die heb ik bij de bak met aanbiedingsfolders achtergelaten, er is vast wel belangstelling voor..

Ik verheug me erg op a.s. zaterdag. Weer een meeting van de "vrienden van".
Het weekend is al dichtgespijkerd, ze hoeven me niet te bellen voor een dienst want ik ben er niet. Een dilemma is dat een kennis en medeblogger van me (oet Grunn) zaterdag "dwars door Drenthe" gaat marathonnen. Ik wil 'm graag aanmoedigen maar tegen de tijd dat hij Emmen binnenrent zit ik in "stad". Hoe los ik dat op.. Ach, er zijn nijpender kwesties in het leven..
Zoals mijn rammelende maag bijvoorbeeld..en wanneer mijn stofzuiger klaar is, ben nog steeds niet gebeld..

Spekkoper

Volgens Van Dale is een "spekkoper" iemand die rijk is geworden
of van een situatie profiteert.

Vandaag ben ik in dubbel opzicht spekkoper.
Berichtte ik al van mijn stofzuiger die besloot in staking te gaan; ik ben vandaag naar de winkel geweest met het ding, nadat de poetsvrouw zich met M's apparaat behielp vanmorgen (ik had 'm uit zijn flat geleend). Helaas, ik had de bon of het garantiebewijs niet meer, maar het noemen van de postcode en het huisnummer, en de vermoedelijke aankoopdatum hielp.
Vlug werden de gegevens in de computer gecheckt. Dankzij mijn blog wist ik wanneer het ding was aangeschaft. Geen enkel probleem meneer!, het geval werd van me overgenomen en wordt gerepareerd, onder garantie.

Omdat ik toch een auto ter beschikking heb, had ik meteen de ouwe stofzuiger ingeladen, die ik zeer milieubewust bij de "milieustraat" van de gemeente heb afgegeven. Daar houdt hij nu afgedankte koelkasten, computers en (oude) beeldschermen gezelschap.

Op de terugweg kwam ik bij de Kwantum langs, waar ik anderhalf jaar geleden een mooie bureaustoel kocht, waarvan helaas door slijtage de rechter armsteun was gebroken. Eerder dit jaar deed de verkoopster nog erg moeilijk omdat ik geen aankoopbewijs had.

Nu was de eerste beste verkoper die ik de zaak uitlegde niet te beroerd om me te helpen. Ik keek wel vreemd op toen hij een doos lostrok van een stoel van hetzelfde model, en daar een splinternieuwe rechterleuning uithaalde. Ik protesteerde niet, nam de leuning in ontvangst en verliet zonder deze te hoeven afrekenen het pand, half en half verwachtend dat de manager "houdt de dief" roepend achter me aan zou lopen. Nee dus, ze vonden 't allemaal prima.

Thuis meteen de gebroken steun gedemonteerd en de nieuwe eraan gezet. Nu zit ik weer op mijn vertrouwde computerstoel, leve de service van Kwantum!

Jullie begrijpen, ik heb flink geld uitgespaard vandaag, en da's maar goed ook, de poetsmiep was al duur genoeg, dankzij mij kan ze weer "gekraakt" worden (rugbehandeling)..

Zo helpen we elkaar, dat zou vaker moeten gebeuren!

Weekend

Het is alweer zondagmiddag, gaat hard!..
Ik was vrij dit weekend, en kreeg vrijdagavond een vriendin op bezoek, die kwam eten,
en me daarna zou kortwieken. Dat is allebei gelukt; zij het met de nodige moeite.
Allereerst moest er gekookt worden. Van een collega blogger had ik een recept gekregen, maar eenmaal bij de Lidl wist ik de ingrediënten niet meer. Dan maar kipfilet meenemen en pilav maken. Het bezoek kwam tegen zeven uur, omdat ik eerst nog tot half zes moest werken.
De dag ervoor heb ik de nieuwe toko bezocht die in het centrum is gevestigd. Een zak Masala kerrie kostte bijna 3 euri, maar het smaakt zoveel beter dan de doorsnee potjeskerrie van de Lidl. Er stond "Roti" op de ramen, maar ze hadden alleen de "pannenkoeken" die je erbij eet, niet het vlees. Je kan het hier nog steeds niet vers krijgen, helaas.

Afijn, vrijdagavond sta ik kip te snijden als de bel gaat. Het bezoek was 't niet; iemand kwam collecteren. Ik zette mijn naam op de lijst en de collectant peinst' "die naam ken ik" .
Blijkt hij m'n vader te kennen die bij hem op volleyball zit. Natuurlijk word ik nieuwsgierig en vraag ook zijn naam. "S." zegt hij. "Hm, die naam ken ik" zeg ik op mijn beurt. Navraag leert dat hij de broer is van de man van een collega (Snapt u het nog?). "It's a small world after all" zeggen ze in Amerika dan :-)

De collecte vertrekt en ik posteer me in de keuken. De bel. Met kerriehanden laat ik 't bezoek binnen. Samen gaan we verder kokkerellen, en al gauw is de pilav klaar. Heerlijk gesmuld en nog genoeg overgehouden ook. Daarna is de knipperij aan de beurt. De tondeuse wordt vaardig gehanteerd, maar dan is het apparaat leeg, terwijl er nog overal plukken ongeknipt haar uitsteken. Apart effect, toch liever niet. Waar heb ik nou die oplader gelaten? Vraag ik me af.
Na een half uur vertwijfeld zoeken blijkt 'ie bovenop de kast te liggen waar ik 'm "zorgvuldig" had opgeborgen. Gelukkig, ze kan door.. Na afloop de stofzuiger ter hand genomen en de douchevloer haarvrij gemaakt. Later neem ik de keuken even mee en valt het ding spontaan uit. Regelmatige bezoekers hier weten dat ik in April een nieuwe kocht, dus er is iets aan de hand; het ding geeft geen krimp meer. Vanavond M's apparaat maar lenen want morgen komt de poetsmiep weer.. Natuurlijk kan ik nergens de bon weervinden, dus het is te hopen dat ik aan de hand van de betalingsgevens garantie kan krijgen..

Zaterdag was ook voor mij een "uitje". Was ik vorige week in Grunn, deze week was de Veluwe aan de beurt. Een vriendin in Ermelo die ik al jaren niet gezien had belde me laatst op. Of ik wilde komen. Het gaat een stuk beter met haar na jaren in de (psychische) prut te hebben gezeten. De trein brengt me waar ik wezen wil en we lopen door Ermelo. Na een drankje op een terras (half uur wachten op bediening) verder gelopen en nog wat winkels in geweest.
Een rondleiding door haar huis (beschermd wonen) middenin het bos completeert het uitstapje.
Traditioneel eten we pizza, waar die traditie vandaan komt is een ander verhaal, heeft met "zware jongens" te maken (zat er al vroeg in).

Tegen achten neem ik de stoptrein terug, en na ook nog de boemel Zwolle-Emmen te hebben overleefd (dankzij een goed boek) zijg ik doodop weer op de bank neer. Het weekend was de moeite waard..

Expeditie naar de Groningse jungle

Omdat ik al tijden mezelf en A. had beloofd om eens het mooie Groningerland te bezoeken,

aanvaardde ik de reis afgelopen zondag. Tropenhelm, klamboe, muggenolie en een machete waren niet nodig, de jungle achter Veendam bleek grotendeels onbebost te zijn.

Ik had een rotsvast vertrouwen in mijn lieftallige reisgenote, "Vlaamse Veerle", die mij uit de TomTom toesprak. Onderweg vielen me de berkenbomen langs de N33 op, die ik niet heb kunnen fotograferen vanwege het simpele feit dat zoiets met 100 km/u onverstandig zou zijn.

Tot de A7 ging alles zijn gangetje, maar toen greep Veerle in. Resoluut liet ze me de afslag nemen, waardoor ik ergens in een gehucht terechtkwam dat volgens mij Nieuwolda heet. Boerderijen, en landweggetjes, waarop een auto en een fiets stonden. De fietser ging pas op 't laatste moment opzij, ik reed hem voorbij, een wolk stof van de Groningse steppe achterlatend.

Na een brug die ze de "Scheve Klap" noemen ( klappen heb je daar in soorten en maten,

zelfs tuss(ch)en klappen) kwam W. in zicht, de bruisende metropool van het Oldambt. "Bestemming bereikt" riep Veerle opgelucht terwijl ik via de stoeprand bijna A's "Metsubsidie" ramde. Ik werd enthousiast begroet met een bak koffie, nadat ik de kadootjes had uitgedeeld aan Grote en Kleine Zus en hun moeder. Zoals al uitgebreid te lezen is op A.'s weblog ging de reis daarna naar Delfzijl, via een heus windmolenpark. Ik was er nog nooit geweest, maar verwachtte al geen mondaine badplaats. Voor het krabbenverhaal verwijs ik opnieuw naar de voornoemde blog.

Omdat ik al veel over het "Grunnegerlaand" had gelezen, zijn we even bij Oterdum gestopt, een dorp dat afgebroken moest worden om de vaart der volkeren niet te stuiten. Deze vaart kwam echter ruim voor het dorp tot stilstand. Oterdum was er toen al niet meer. Wat rest is een verzameling grafzerken en een indrukwekkend monument..

De skyline werd wel door industrie en een spoorlijn bepaald, ik keek toch liever naar het water.

Na de pier te hebben bezocht keerden we huiswaarts, maar niet na de indrukwekkende industrie te hebben gezien en de "lage snelheidslijn" van de chloortreinen die onlangs hun laatste rit maakten. Het begrip "een dorp onder de rook van Delfzijl" krijgt hierdoor wel een speciale betekenis..

Al met al hebben we ons niet verveeld. Volgende halte: Emden! Maar daarvoor moet ik wel wat meer baantjes gaan trekken want een brug hebben ze er nog niet liggen, terwijl het vlakbij de kust ligt, bijna aan te raken..

De aanhouder wint

Omdat ik verder toch niets te doen had, ging ik net even oud papier wegbrengen. Na ergens een balletje te hebben genuttigd vervolgde ik mijn weg (met de auto) richting huis. Op de eerstvolgende afslag kruis ik een fietser. Ik kijk, hij kijkt, ik zie dat hij een flatscreen onder de arm heeft en ik herken hem ineens als "veelpleger" en trouwe klant bij ons.

Ik weet niet of hij mij herkend heeft, maar ik volg hem op gepaste afstand de wijk in, kijkend waar hij eventueel naar binnen gaat, want ik geloof niet dat hij het ding eerlijk heeft gekocht.Hij spreekt mensen aan op het fietspad, en ik besluit de meldkamer te bellen. 0900-8844..

Al onze medewerkers zijn in gesprek.. Ik wacht en ben de "boef" ineens kwijt; hij duikt een steegje in. Ik rijd nog een paar rondjes en besluit het op te geven, ik ben inmiddels bijna thuis.

Ineens wordt er opgenomen bij de meldkamer en ik doe mijn verhaal. Ik spel de naam en zeg dat ik 'm inmiddels kwijt ben.. Ik word bedankt voor de melding en hang op, niet verwachtend dat er meteen 20 agenten opaf komen. Thuis eerst maar ff de afwas doen. Intussen spookt wat ik gezien heb door mijn hoofd.. Mijn mobiel gaat, en een centralist van de meldkamer is aan de lijn, en hij bedankt me uitvoerig voor de snelle melding; de veelpleger is net aangehouden op verdenking van inbraak. Mooie actie! krijg ik te horen. Yess! Mijn argwaan was terecht..

De collega's op bureau hebben weer werk. Zo zie je maar weer; de aanhouder wint :-))

Verjaardag(en)

Zoals al eerder vermeld was de 14e mijn verjaardag. Ik vierde het aanbreken van mijn veertigste levensjaar, en aangezien het leven begint bij 40 had ik mij grondig voorbereid.
Ik was vrij, had de koffie klaar. Op broer M. na kwam de hele dag niemand.
Nouja, iedereen moest werken behalve ondergetekende natuurlijk.
Ik had een lekker relaxt dagje, er kwam zelfs welgeteld één kaart!






Wel de nodige telefoontjes gehad, en omdat ik de hort op was ook enkele voicemails.
De e-cards waren ook leuk, Zus H. heeft er 4 verstuurd, mijn hotmail accepteerde ze niet..
De volgende dag moest ik meteen weer parkeerdienst draaien in Assen, dus feesten werd niks. Dat heb ik uitgesteld naar zaterdag. Op het werk wel getrakteerd, de moorkoppen en slagroomsoezen gingen erin als de spreekwoordelijke koek. Relaxt zitten koffieleuten, gezellig.


Om half zes vrij, auto zoeken en gaan.. 's Avonds had ik een barbeque bij D. , die sinds ik in 1991 op mezelf ging wonen mijn buurvrouw was, en in de 20 jaar dat we elkaar kennen (we zijn collega's geweest) mijn beste vriendin is geworden. Vond ik 40 jaar al een hele mijlpaal, zij zag die dag Sara. Tegen zevenen erheen gefietst, de hond uit de pot gejaagd en nog een paar worstjes en hamburgertjes verorberd. Zowaar een leuke dame ontmoet waarmee ik de rest van de avond in diepe discussies verwikkeld was. Erg gezellig allemaal.

De dag erop was broer M. in het zuiden, de auto had hij aan mij ter beschikking gesteld.
Boodschappen doen dus. hapjes en drankjes inslaan, met 2 zware tassen naar boven.
Om drie uur kwam vriendin P. en zij hielp me met "shoppen", gezellig gepraat en wat gedronken, een doosje scharreleieren rijker, van haar eigen kippetjes. Leuk!
Tegen achten ging de "party" van start. Vriendinnen I. en A. waren de eersten, "Sara" D. kwam daarna. Leuk, zo'n kamer vol. A. bracht een doos bier "uut Grunn" mee, heel origineel.
Verder is mijn voorraad DVD's uitgebreid en kreeg ik de nodige CD/DVD bonnen.
Al gauw zat iedereen gezellig met elkaar te kletsen en ik sleepte af en aan met eten en drinken, knabbels en komkommer. De bel ging. Vrienden uit Amersfoort aan de deur, ze hadden meteen de auto gepakt nadat ze gegeten hadden, en zijn mijn kant op gekomen. Erg leuk, de kamer zat helemaal vol, we hebben erg leuk gepraat en gelachen. Een groot succes en volgens de aanwezigen en ondergetekende voor herhaling vatbaar!

Op naar de volgende veertig dus maar..

Diploma!

Eindelijk; het begeerde papiertje. Vanmorgen vroeg naar Vaassen vertrokken in een krap 3 persoons busje met drie volwassen kerels erin :-( Mijn stoel was het comfortabelst, want ik reed, wat weer handig geregeld was. We werden rond 10:00 uur verwacht, en we omzeilden de files door op tijd weg te gaan. Op tijd aangekomen, de collega's uit alle delen van het land waren er al.
Begonnen werd met een evaluatie, natuurlijk moest de kleuterklas weer tot de orde worden geroepen, zoals zo vaak tijdens de opleiding. Evaluatie over het "slechte eten" in het hotel (verwende krengen) em de ondeuidelijke opleiding (luister dan ook in plaats van te smsen).. Ach, het was de laatste keer en niet iedereen vond ik moeilijk in de omgang. Na de evaluatie was de beurt aan de opleidingscoördinator om de diploma's uit te reiken.

De leidinggevenden uit het land waren gekomen om het geheel wat cachet te geven.Omdat de onze nog niet had laten weten of hij kwam, had ik er een mailtje aan gewaagd. Hij kwam zowaar, met voor iedereen een grote bos bloemen, leuk!.



Ik heb officieel mijn krabbel gezet onder een officieel diploma, ik grossier in certificaten en diploma's inmiddels. Het cursusboek heeft een plek naast de afgeronde cursussen op de boekenplank gekregen; een ritueel dat ik na elke cursus uitvoer; met een plechtig gebaar weer een stuk kennis aan mijn "portfolio" toevoegen..

Ik ga nu even "oudejaarsavond" vieren, de laatste avond van mijn 39e levensjaar, morgen "begint het leven" zeggen ze.. Wat heb ik al die tijd gedaan?

Geen ontboezemingen morgen, maar feest..

Sleutels

Ik had zaterdag parkeerdienst (wordt saai, doe al niks anders meer)..

Bij het bureau in Emmen teruggekomen zocht ik vergeefs naar mijn sleutels om het hek open te maken. Nergens te vinden, ook niet in de portiervakken van de dienstauto. Omdat ik alles eraan had hangen (huis, werk, schuur e.d.) was ik aardig onthand. Mijn collega wist het ook niet, en terwijl ik de auto doorspitte ging hij naar boven het bureau in. Tegen de tijd dat ik uitgezocht was en de auto had afgesloten zag ik het hek dichtrollen. Geen rennen meer aan, ik zat vast op de binnenplaats. De sleutel van het hek zat aan de bewuste sleutelbos. Gelukkig had ik mijn mobieltje en kon de collega vragen me te bevrijden. Daarna bleek mijn fiets nog in het fietsenhok te staan, die liet ik dus maar staan. Langs mijn ouders om een reserversleutel te halen, en een leenfiets. Ach ze waren vast ergens, die dingen.
Zondag ben ik van nood maar naar het centrum gelopen in de hoop collega's te zien die me het fietsenhok konden opendoen. Onderweg; koopzondag in Emmen, en hoe origineel; dezelfde shantykoren als elke koopzondag, zestigers met een piratenpakje en een nep-papegaai op de schouder liepen door de stad. Johoo en een fles met rum.. Waar je maar lol in hebt, geef mij Jack Sparrow maar.. De collega's waren snel gevonden, en met een omweg om geen piraten van de sokken te rijden ging het weer op huis aan.

Vandaag weer naar Assen, weer parkeerdienst. Hoe kan het anders. Op het bureau aangekomen snel naar mijn jas gelopen die er nog hing, en warempel; daar zaten de sleutels in! Snel de bos in mijn rugzak gedaan samen met de andere dingen die nog in mijn zak zaten (epauletten en bordjes met "parkeercontroleur" bijvoorbeeld). Gelukkig kon ik vanavond snel mijn huis weer in met mijn eigen sleutels. Ik word ouder merk ik, ik vergeet de helft :-(

Iemand deed de suggestie mijn PC in te schakelen bij de zoektocht; ik wil jullie het resultaat niet onthouden.. ;-)

Wereldreis

Vrijdag had ik afgesproken mijn verjaardag alvast te vieren. Die is pas de 14e, maar mijn ouders gaan (zijn inmiddels) op vakantie naar het zonnige

Zuid Frankrijk, en wilden eerder weg.

Verzoek aan mij om mijn feest te vervroegen.

Natuurlijk, geen probleem. Om zeven uur 's avonds werd ik in het "ouderlijk huis" verwacht.

Gezellig en praktisch, hoefde ik niet van alles in huis te halen ;-)

De bedoeling was dat ik daar zou eten.

Leuk, er stonden geen voorbereidende ingrediënten op het aanrecht en ik had niks door. Na een borrel en het uitreiken van kado's stond de "family" als één man op en zei; "ga je mee?" Eehm, ja natuurlijk.. "Op fietse" ging het de straat uit, waar net een Corsaatje in kwam scheuren waar de "aanhang" in zat die geheel verrassend uit het Brabantse land was overgekomen. Erg leuk..

Zij ging vooruit terwijl wij met vier man al fietsend diverse horecagelegenheden voorbijfietsten, waardoor ik al gauw op het verkeerde been werd gezet en de draad kwijt was over de bestemming van ons gezelschap. Uiteindelijk kwamen we met een omweg wel daar uit waar we zijn moesten. In deze gelegenheid had ik al eens gegeten na een meerdaagse cursus, en ik kende de originele entourage wel. Het was wel een verrassing om daarheen te worden gebracht.

De bedoeling was een "wereldreis". Tapa's (koud en warm) Gazpacho (kouwe tomatensoep) en natuurlijk gamba's waren de voorgerechten, daarna hadden we de keuze uit vlees en vis, en werd er wijn geserveerd, die volgens een zeer logisch Zuid-Afrikaans concept "nie rooi nie wit" was, en waar wij de moeilijke naam "Rosé" aan geven. Praktische jongens, die Boeren.. Er werd van restaurant naar restaurant verhuisd, best leuk, en na elke ""gang" was je benieuwd hoe de volgende zou zijn..

In het à la carte restaurant werd de maaltijd geserveerd.

Ik nam de Victoriabaars, glaasje droge witte wijn erbij, verrukkelijk..

Afgesloten werd de avond in "Afrika" in de Mombasa-bar met ijs en koffie..

Gelachen en gekletst en heel gemoedelijk samen geweest, een grote verrassing en een geweldige avond.. Natuulijk moest ik hier even over bloggen, want het heeft grote indruk gemaakt.

Donderdag ben ik de hele dag vrij en mag ik mijn veertigste verjaardag vieren..

Bloggers en meelezers van harte welkom voor koffie met gebak of iets sterkers..

Parkeren met de Franse slag

Ik ben even weg geweest.

De reden was en is de nieuwe diensten. Ik werk bijna continu in de parkeerbussiness de afgelopen dagen. Naast het feit dat dat erg nieuw is, heeft deze dienst het effect dat ik aan het eind van de dag erg moe ben en mijn voeten (die toch al wat jichtig zijn) luidkeels protesteren.

Gelukkig heb ik een bank, en een stoel bij de computer waar ik ze op kan leggen.

Hoewel het erg vermoeiend is vind ik de diensten leuk, en ik schrijf heel wat af.

Ik leer Assen beter kennen en speel af en toe voor VVV kantoor, wat komische situaties oplevert. Vooral nu de WK atletiek voor gehandicapten er plaatsvinden zie je overal rolstoelen en daaraan vastgekoppelde racefietsen die door de stad crossen. Verder vandaag Polen, Denen, Engelsen en Fransen gezien, Duitsers ook natuurlijk. Ik keek raar op toen ik een Engelse auto wilde controleren, ik was ineens het stuur kwijt.. Stuurloos als ik was liep ik verder. Opeens klonk uit een auto die vlakbij stopte een welgemeend "Bonjour Monsieur".. Een Franse familie wilde naar het sportpark. Mijn collega kreeg een vage blik en schoof mij met enige drang naar de auto.. Hier..doe je best!.. Slik..ik raapte mijn moed bijelkaar en mijn bonnenboekje dat uit mijn handen was gevallen op, en deed een poging. "Aaaah, Vous parlez Français!" kreeg ik te horen.

Un peu.. De vraag waar het sportpark was vond ik moeilijker dan het uitleggen waarom ik de vraag moeilijk vond. Met een stratenboek dat ik leende van een paar loodgieters die bezig waren uiteindelijk de beste route uitgezocht, blij dat ik kaartcoördinaten heb leren lezen.

De Fransen vervolgen blij hun weg, met veel "Merci beaucuop en Au revoir"

en ik loop grijnzend verder. Prompt bekeur ik een leuke dame die me betoverende blikken toewerpt en me gelijk geeft omdat ze 20 minuten "over tijd is" zoals ze zegt. Ik stop met schrijven en kijk haar aan. Ze krijgt een kleur en we schieten in een stuip, de bon was helaas al klaar en ging door..Een voor de hand liggende opmerking heb ik voor me gehouden..

Ik loop verder en zwik over een stoeprand, mijn voet klapt dubbel en even kraakt het. Aandacht van parkeerders zat, maar ik draai 'm wat en loop verder, mijn enkelbanden zijn van elastiek zei de podotherapeut laatst, en da's maar goed ook. Nog een uitvaller zouden ze niet kunnen gebruiken.

Om een uur of vijf zijn de bonnen op en heeft de rest van de parkeerders mazzel.. Na een vermoeiende dag gaan we huiswaarts en zie ik de wereld voor een doedelzak aan..

Herrie

Even het centrum in geweest, weg van de herrie onder mij (harde muziek) en naast mij. De buurman in de tegenoverliggende flat heeft zijn twee honden achter kippengaas op het balkon geparkeerd, waar ze luidruchtig elke voorbijganger (mij ook) toeblaffen in stereo. Kan nooit goed voor die beestjes zijn, buurman al anderhalve dag niet waargenomen.


In het centrum geconfronteerd met het "Gooi maar in m'n pet festival" waar iedereen die een beetje muziek kan maken dat op elke straathoek doet. Los van de kinderen met een blokfluit of drumstel, die je normaal alleen op Koninginnedag ziet was er een hoog accordeongehalte.


Het repertoire zat meestal in de piratenhoek, wat me aanzette tot snel doorfietsen. Bij de dierentuin stond een eenzame doedelzakspeler, een kennis (v) vroeg me later of het heerschap iets aan had onder zijn kilt.. Niet op gelet eerlijk gezegd. Wel een fotootje gemaakt en m.b.v. mijn nieuwe apparaatje op de PC gezet. Nu even kijken of het ook lukt 'm hier te plaatsen. (Gelukt!)

De voorbijganger was duidelijk niet erg van de muziek gecharmeerd.. :-)

Op de terugweg veel toeristen die pontificaal midden op de fietsroute liepen. Had ik die ontweken dan werd de weg geblokkeerd door de rollatorbrigade, met z'n vieren gezellig keuvelend op het fietspad lopend. Met een krat bier achterop de fiets ben je toch al zwaar, dus niet erg wendbaar, waardoor het een heel avontuur wordt om door het centrum heen te komen.

Ach, met de auto had ik een half uur naar een parkeerplaats moeten zoeken, dus wat zeur ik nou helemaal, ik heb het weer gered..

Installatie en blauwe tanden

Uit eerdere blogjes bleek mijn voorliefde voor computers en techniek al. In de nachtdiensten had ik een plan uitgedacht om mijn PC te verplaatsen. Nu was dat het probleem niet, alleen de kabelaansluiting moest ook worden omgelegd. Na alles te hebben afgekoppeld heb ik de kabel die langs de plint liep losgetrokken, waarna er vijf meter precies omgekeerd door de kamer moest lopen. Dat betekende de bank en tafel van de kant schuiven, voorzichtig achter een gammel boekenrek langsleggen, en daarna de PC aan de overkant neerzetten. Waarom ineens zullen jullie je afvragen? Op de oude plek stond het apparaat tegenover een klein raampje in de zijgevel, dat een hinderlijke weerspiegeling op de monitor gaf. Ik kreeg de kabel niet achter de kachel langs, daar vraag ik M. wel voor, maar ik ben zeer tevreden met het resultaat, ik zit mezelf niet meer in het licht.

Daarna moest ik nodig een apparaatje kopen om bestanden uit te wisselen met mijn nieuwe mobiel, dus ik naar de pc shop. Klein USB gestuurd apparaatje, software installeren en "plug and pray" zoals ze dat soms zeggen. Alles volgens 't boekje en nog doet ie het niet. Moet via de "Blauwe tand" techniek gaan, maar zoals gewoonlijk gaat het niet zoals ik dat wil.
Via een omweg eindelijk bestanden overgeheveld, nu kan ik backups maken, de pest was dat alles met de vorige mobiel verloren was gegaan. Ik ben een hobby rijker, heb nog lang niet alles ontdekt..

Soldaat

Ik moest de laatste tijd steeds vaker aan deze `klassieker`
van `het Klein Orkest` denken. Oorspronkelijk uitgebracht op
de LP `het leed versierd`. Doe ermee wat jullie willen, ik heb weer
eens zo´n `bui´ ..

Soldaat op de foto, wat kijk je verbaasd,
Hé dat had je niet verwacht, maar het is toch al te waar.
Soldaat op de foto, dat bloed op je schouder,
zo te zien niet veel ouder dan 24 jaar.

Soldaat op de foto, jij zou altijd winnen,
De buit was al binnen, voordat je begon.
Soldaat op de foto, destijds een losse flodder,
Nu lig je in de modder, het was een ander die won.

En vertel mij meer over woorden, waar de mensen in geloofden,
Die hen zoveel goeds beloofden, zelfs een leven na de dood.
Vertel mij meer over woorden, waardoor later zoveel moorden...
Zijn gepleegd, waarvan weer later bleek dat, dat niet nodig was.

Soldaat op de foto, de maat van idealen,
Staat niet op linealen, van de strateeg.
Soldaat op de foto je schedel aan stukken,
Je hersens in een grijze brij, gedachtenloos en leeg.

Soldaat op de foto, wat kijk je verbaasd,
Hé dat had je niet verwacht, maar het is toch al te waar.
Soldaat op de foto, dat bloed op je schouder,
zo te zien niet veel ouder dan 24 jaar.

En vertel mij meer over woorden, waar de mensen in geloofden,
Die hen zoveel goeds beloofden, zelfs een leven na de dood.
Vertel mij meer over woorden, waardoor later zoveel moorden...
Zijn gepleegd, waarvan weer later bleek dat, dat niet nodig was. ...

Kleur..

En het is alweer twee dagen geleden, gaat snel..

Het 13e Full Colour Festival, multiculti in Emmen. Elk jaar vaste prik, opbouwen en aanvullen van de koelkasten bij de podia, hand- en spandiensten verrichten. Om half tien meld ik me bij de vrijwilligerstent. Het koelkastenwerk vind ik lastig, je moet er veel en zwaar voor tillen, het zijn horeca kasten van anderhalve meter hoog. Als ik samen met een paar jongens het ding op zijn kant in de bestelwagen heb gelegd, komt de kroegbaas met een kritische blik vertellen dat het ding nu 24 uur niet meer koelt vanwege de mengverhouding van de gassen binnenin.
Een lelijk woord welt op. Even twijfel ik. Dan besluiten we het ding gewoon te plaatsen, wat niet weet dat niet deert. Als de kast geplaatst is worden de verpakkingen frisdrank erin gezet, waar de bus mee vol staat. Na de ronde parkeer ik de bus weer, haal een festival T-shirt en vraag of er wat meer te doen valt. Niet dus. Ik loop vervolgens uren over het terrein, spreek wat bekenden uit de hulpverleningswereld (vorige baan) en vaste deelnemers die er elk jaar bij zijn.
Een kennis van me smste me om samen over de markt te gaan struinen, dat leek me heel gezellig omdat ze na twee dates een beetje uit beeld was geraakt. Helaas heeft ze na een half rondje genoeg gezien en moet ze terug naar haar stand. Beetje katterig gevoel, ik ga maar weer eens wat nuttigs doen.

Het is een kleurrijk geheel, het centrum hangt vol met etensgeuren, ik twijfel tussen een Döner met yoghurtsaus of roti met kip. Dat laatste is in deze mooie metropool van het noorden niet te krijgen, dus ik ga manmoedig in de rij staan, waar ik bijna aan de beurt ben als de kip op is en de stand tijdelijk dichtgaat. Toch maar Turks dan.

Tegen zessen begint de afbraak, dus weer aan de slag met stoelen, tafels, koelkasten enz, ik sjouw me een breuk (nouja bijna dan). De collega heeft vaker met het busje gereden en mist telkens op een halve haar na lantaarnpalen, bomen en plantenbakken. Blij dat ik de gordel om heb, collega R. lacht er smakelijk om..

Het opruimen gaat voorspoedig, tegen achten is alles opgeruimd en redelijk netjes, de veegwagen mag de rest doen. Afzakkertje halen bij de "commandopost", van buiten gerenoveerd, van binnen nog net zo oud bruin en jaren '70 als altijd. Kroegbaas met gezicht op half zeven, ook gebruikelijk. Na een paar biertjes en een korte speech van de voorzitter zie ik de wereld voor een doedelzak aan en vertrek. Voel mijn spieren en benen. Je moet toch wat doen om de voldoening te krijgen? Volgend jaar weer, maar dan wat meer actie graag..

Batman!

Ik ben niet bang aangelegd..

Al een tijdje hoorde ik rare geluiden waarvan ik niet wist waar ze vandaan kwamen.
Ik sloeg er geen acht op tot ik even naar de WC moest en de gang in liep. Meteen vloog er iets groots en zwarts over mijn hoofd en knalde tegen de kamerdeur. Ik schrok me de blubber..
In de dierentuin heb je vlinders met een vleugelspanwijdte van 30 cm, maar dit was van een hele andere orde van grootte :-) Ik wist wel dat ze er zaten, zie een eerder blogje , maar nooit binnen gezien..Ik keek even rond en "Het" had zich verschanst boven de voordeur. Bij nader inzien was het een vleermuis, en ook niet zo'n kleintje. Ik had het door de voordeur kunnen laten maar dan was het in het trappenhuis verdwaald. Ik sloot dus snel alle deuren in de gang, op de keukendeur na.
Daar was het beestje al naartoe gevlogen maar had de open keukendeur niet gevonden.

Ik pakte een handdoek, want die vleerbeesten kunnen lelijk bijten in hun paniek.
Op een stoel en met een snelle beweging had ik het te pakken... Piepend en krijsend van angst liet het zich meenemen, terwijl ik geruststellende woorden prevelde.."Rustig maar jochie, komt goed.."
Op weg naar de keukendeur zong de melodie van "Batman" door mijn hoofd...
In de deuropening van de keukendeur liet ik hem los, hij vloog snel de nacht in, nog even zwaaiend met zijn linkervleugel.. Weer een goede daad gedaan.. Toch zijn het prachtbeesten..
Maar mijn dierenliefde is beperkt, denk niet dat ik dit met spinnen doe..