Vet!

Hé, buurman, kom eens kijken?

De oude buurman van de flatjes beneden wijst me op een plas troep die bij de containers ligt. "Enig idee wie dat gedaan heeft?" "Nee", zeg ik, "het lag er gisteravond al" Wat op het eerste gezicht witte verf lijkt, blijkt de volgende ochtend gestold frituurvet te zijn. Iemand heeft iets uit zijn handen laten vallen en "wat niet weet dat niet deert" gespeeld. Buurman hangt een briefje op waarop staat dat hij de zooi niet opruimt. Ik stel voor de woningstichting te bellen, tenslotte is de flat van hen en het onderhoud ook. "Al onze medewerkers zijn in gesprek" lispelt een stem..De mobiel tikt door.. Eindelijk doorverbonden. Ik doe mijn verhaal en er wordt instemmend en begripvol "gereflecteerd" met een "ja, hum..vervelend". MAAR.. (dat woord alleen al) daarvoor moet u toch echt bij de afdeling Reiniging van de gemeente zijn!.. Zucht.. Dat was het kastje.. Ik moet weg en als ik thuiskom mail ik een milieuklacht naar de gemeente. (de muur dus) Zonet werd ik gebeld op mijn mobiel. De milieupolitie, redder van de dag! MAAR.. (alweer) dat is een zaak van de woningstichting, want het is inpandig..  En nu? "Belt u de woningstichting maar weer" "Nee" "Pardon?" "Nee",  doet u dat maar, ik blijf bezig!" Intussen ligt de troep vet te wezen en kan je niet met schone schoenen je fiets pakken. De milieukoddebeier belooft de woningstichting te bellen, mooizo, ik vind dat echt VET! Het zal me benieuwen of het voor het weekend geregeld wordt..