Concert

Ik doe al jaren mee aan de Postcodeloterij, sinds ik merkte dat de postcodekanjer in mijn wijk viel en ik als "visser achter het net" mijn vangstquotum niet haalde terwijl de buren dagenlang in de olie waren van alle champagne die door de feestvreugde vloeide. Bittere teleurstelling was mijn deel. Toch toegegeven aan de verleiding, en mee gaan doen. In die jaren dat ik meedoe heb ik (per lot) 2 x de ijsprijs gewonnen (ik houd niet zo van ijs) en 3 memoryspellen, 4 kaarften voor Duinrell, kaarten voor wat vroeger Ponypark Slagharen heette (de enige pony's doe over waren belandden op de barbeque) en nu dus kaarten voor André Rieu in de Amsterdan ArenA.

Nu had ik daar best heen gewild met een vriendin die dat dus wèl leuk vindt, maar ik had al toegezegd om twee nachten bij Pinkpop te werken voor de Zeeuwen van de beveiliging waar ik ook oproeper ben. NU ben ik voor belangstellenden al 2 kaarten kwijt, ik heb er nog 4 over. Iemand zin om de schöne Blaue Donau weer eens te horen en mee te hossen? Niet allemaal tegelijk!!

Off topic: ik wil wel eens een clip vanuit Youtube bijvoegen hier, maar geen idee meer hoe dat moet. Kan iemand me tips geven?

's Nachts

Sinds enige tijd draai ik dus nachtdiensten. Tegen elven los ik de late dienst af en vervolgens zit ik negen uur moederziel alleen in een oud pand dat als opvanghuis dienst. Jongeren maar ook volwassenen die daar hun leven tijdelijk leven. Dat betekent af en toe als duvelstoejager fungeren als het om 2 uur nog niet stil is en het spul de volgende dag naar school moet. Een ronde binnen en buiten lopen, hopen dat het pand niet instort. Het vreemde toeval wil dat ik "vroeger" in hetzelfde pand heel wat voetstappen heb gezet toen er asielzoekers waren gehuisvest. Nostalgie. Soms als ik in het holst van de nacht door het huis dwaal, hoor ik in gedachten stemmen en zie gezichten van mensen en kinderen die al zeker twintig jaar elders zijn, doorgereisd of hier gebleven.
Tegen vijf uur vertrekt de eerste trein, hoor ik de bellen, en weet ik dat de nacht er bijna op zit. Alle tijd om tot diepe gedachten te komen..of minder diepe..

Een ritme ontwikkelen; tegen kwart over acht naar bed en tegen drie uur weer op. Yeah right. Vandaag deed ik pas om vijf uur mijn ogen weer open. Dag naar de Filistijnen en zometeen weer aan de bak. Gelukkig daarna meer dan een week vrij; in het weekend mijn koffer pakken voor een midweek naar Londen! Maar daarover later. Want logrevival of niet; ik heb de smaak te pakken!

Mladic

Het beste nieuws sinds tijden (of het moet de kwestie Bin Laden zijn) las ik vanmiddag toen ik na de nachtdienst wakker werd. Na jaren steggelen en "bijna arrestaties" hebben ze hem gepakt; Ratko Mladic. De laatste echt grote oorlogsmisdadiger uit de oorlog in voormalig Joegoslavië. Het collectieve schuldgevoel van Srebrenica ligt nog erg aan de oppervlakte bij de jongens die destijds deel uitmaakten van Dutchbat.

Indertijd werkte ik met asielzoekers. Je kon op je vingers natellen wanneer welke groep naar Nederland zou komen. De ene na de andere brandhaard ontwikkelde zich. Wachtkamers vol Bosniërs, waarvan de hoogst opgeleide mensen zich als tolk opwierpen. Uit pure interesse begon ik hun taal te leren. Woordje voor woordje, zin voor zin. Het liep uit de hand, en na een jaar zat ik bezwaarschriften te vertalen en hele gesprekken te voeren in het Servo-Kroatisch. Ik raakte er erg bij betrokken toen ik de verhalen hoorde die loskwamen toen ze me gingen vertrouwen.

De verhalen uit de eerste hand van mensen die Srebrenica overleefden maar hun mannen en zonen moesten achterlaten, de beelden op TV van Karremans die "only the piano player" was, de blikken in de ogen van mijn cliënten waar ik soms niet van sliep, ondanks dat ik een professionele afstand kon bewaren.. Alles kwam boven toen ik dit nieuws hoorde. Kennelijk is in Servië het politieke klimaat er rijp voor.

Binnenkort mag hij "gezellig" met Karadzic schaken in Scheveningen. Er zitten nog meer politieke scherpslijpers uit die tijd, een republiekje van oude mannen dus. Mladic, het betekent "jongeman" in het Servisch. Dat was eens, een oude man is nu gearresteerd, opgejaagd wild, oud en moe.

Een grote groep mensen kan het leed dat ze is aangedaan nooit vergeten, maar wel alvast weer voorzichtig naar de toekomst kijken. En dat is het beste nieuws sinds jaren. Gerechtigheid. Een hoofdstuk wordt afgesloten. Ergens ook in mijn hoofd.

Gyros 555

Vandaag was ik even in het centrum. Na wat shoppen vond ik mijn favoriete douchegel niet meer bij Etos, die zijn me dus als klant kwijt. Hoewel mijn eigen economische situatie niet erg rooskleurig is, moet de plaatselijke economie wel blijven draaien. Bij de andere drogist was mijn favoriete product in de aanbieding; 2 voor de prijs van één!.

Omdat er ook nog gegeten moest worden besteedde ik de uitgespaarde euro's aan de Griekse economie. Eerlijk is eerlijk, ze zitten daar in de penarie, dus openden de Grieken onlangs een eethuis in het Emmense. Gek als ik ben op Gyros Pita met Zaziki en wetend dat ik dat eigenlijk nergens anders kan krijgen behalve even over de grens, heb ik dus mijn bijdrage geleverd. Beschouw het maar als een soort "Gyros 555"

Kom er maar in Geert W.!

Dag Sinterklaasje

De afgelopen week gonsde het van de geruchten; een extra Sinterklaasjournaal op de TV, vèr voor de Goedheiligman in Nederland was gearriveerd. Spanning en sensatie natuurlijk. Maar ook; ouders op Twitter die zich afvroegen hoe ze een eventuele "machtswissel" aan hun kinderen uit konden leggen die nog diepgelovig waren. Hetzelfde Twitter knapte uit zijn/haar voegen toen ik de "hashtag" #Sinterklaasjournaal toevoegde. De ene "overload" waarschuwing na de andere verscheen in mijn timeline. Eindelijk was het zover. Met een beker chocolademelk en een uit de krochten van mijn keukenkast opgediepte chocoladeletter B (van Bram) zag ik dat Dieuwertje Blok en Bram van der Vlugt aan de onzekerheid een eind maakten. Bram was hulpsinterklaas af. Hij was jaren de naaste en meest bekende stafmedwerker van Sinterklaas geweest. Die staf hing hij nu aan de spreekwoordelijke wilgen. Het grote boek mocht hij houden, hoewel hij daarmee wel de aandacht van het college bescherming persoonsgegevens trok. Gelukkig is Bram altijd een kei in geheimhouding geweest.

Natuurlijk bestaat Sinterklaas. Daarover is geen twijfel mogelijk. Het is zelfs één van de weinige (letterlijk) geloofwaardige bisschoppen. En ondanks dat mijn nichtje van bijna 4 nog niet kan lezen moet je voorzichtig zijn met dit soort verhalen. Ik ben dan ook nooit van mijn geloof gevallen. Het enige dat me deed twijfelen was de verschijning van een "hulpsinterklaas" op een naburige school, terwijl ik wist dat de "echte" nog 2 klassen moest afwerken op mijn eigen school. "Nepperd" riep ik, intussen wat meer vaart makend om de roe van Piet te ontwijken (die had 'ie toen nog).


Vele jaren later werkte ik met asielzoekers. De werkgroep die zich voor deze mensen inzette, die in een plaatselijk pension gehuisvest waren had een idee; Sinterklaas komt op bezoek. Destijds bestond die groep mensen uit Afrikanen, Polen en een verdwaalde Roemeen. De mate van inburgering was nog zo laag, dat ze de man "achter de baard" niet herkenden (dat was uw blogger namelijk) en een echte bisschop zagen. Een paar Roemenen knielden, en enkele Zaïrezen sloegen een kruis en wilden de ring-met-nepsteen die ik droeg,kussen. Dat ging me toch te ver.
"Lève-toi mon fils" (sta op, mijn zoon) zei ik in mijn beste Frans, met verve mijn rol spelend.

Als Gereformeerd opgevoede jongeman was ik toch even in verlegenheid gebracht. gelukkig kregen ze snel door dat Sint vooral voor de kinderen kwam, en kon het feest doorgaan.

Daar moest ik aan denken toen ik Bram op TV zag,in een geweldig één-tweetje met Stefan de Walle, de nieuwe "CEO" van de BV Sinterklaas. Zoals hij zelf zei: per jaar een keer of dertig "achter de baard" is geen sinecure. Het stokje (of beter gezegd het stafje) is overgedragen. Een stuk jeugdsentiment is afgesloten. Ik word oud!

Dag Bram, dankjewel voor alle jaren Sint-plezier.

En Stefan;

Succes!

Blogrevival en politiek

Ook ik heb me aangemeld voor een Blogrevival, die door een aantal bloggers van het eerste uur werd voorgesteld. Zat van alle kleine microblogjes op Twitter is er een initiatief geboren om deze week weer eens ouderwets te bloggen. Na het 100 x verkeerd typen van een wachtwoord dat ik al twee jaar geleden gewijzigd had, kon ik in mijn blog scherm komen. Twijfel aan wat ik zou schrijven was de volgende stap. Wat maak ik nou helemaal mee? Over mijn werk kan ik niet veel schrijven..

Politiek dan maar? Ja! De Eerste Kamer is gekozen en Wilders kraait voorzichtig victorie. Geen meerderheid, maar doordat VVD als een windvaan zijn principes aan de SGP heeft verkocht omwille van het Torentje zit er een goede kans in dat een hoop onvriendelijke en populistische wetsvoorstellen door de Senaat worden geloodsd. Jammer, maar helaas; de tijdgeest, meneer, mevrouw, "het volk" mort. Griekenland en de euro, geblaat voor de bühne, Uitgesproken WNL port nog eens in de gulden-nostalgie.. toegegeven, de biljetten waren spannender en mooier dan de eurobiljetten, maar een weg terug is er niet.

Hoe denk ik over de toekomst? Ik vrees dat er nog veel meer geblaat gaat worden en dat de kudde schapen er als kippen zonder op achteraan loopt. Daarmee kan ik makkelijk een bruggetje naar het landbouw beleid slaan, maar dan komt dit blogje niet af. Verdenk me niet van haarscherpe analyses, maar ik maak wel zorgen over waar we naartoe gaan...