Pootje zeer (update)

Even een update van de ontwikkelingen die de afgelopen week hebben plaatsgevonden. De ontsteking bleef lekker zitten waar hij zat, en dus werd er weer een bezoek aan de huisarts afgelegd. Die was al vastbesloten een paar sneetjes te maken en de spanning te verlichten. In de overtuiging dat ik even moest doorbijten en daarna als een jonge God de praktijk weer kon verlaten huppelde ik vrolijk achter de dokter aan. Die keek de zaak eens aan, en verliet gezwind de behandelkamer en haalde mijn oude huisarts erbij voor een second opinion. Die fronsde tot op zijn kin en stuurde me door naar het ziekenhuis, afdeling spoedeisende hulp. Na een ponsplaatje te hebben laten maken mocht ik in de wachtkamer gaan zitten. Vrij snel werd ik opgehaald en achter een gordijn in een kamertje op een bed gelegd. Wachten dus. Een verpleegkundige kwam voorbij, humde wat en ging een arts-assistent halen. Weer wachten. De arts-assistent kwam, zag, humde en riep er een chirurg bij. Foto's maken, bloed afnemen.. Ik ging er op mijn voordeligst bij liggen en mijn been werd uitgebreid gefotografeerd. Ik heb de rekening nog niet ingediend..

Na nog een uur wachten (inmiddels had mijn vader die me naar het ziekenhuis bracht me van kranten voorzien) werd ik richting operatiekamer gebracht. Drie dames wachtten me er op. Het paradijs? Nee, zou snel blijken. Hoewel goed voorbereid deden de verdovings injecties verrekte pijn. Daarna werd mijn voet niet gevoelloos.. Ik bespaar jullie, beste lezers, de details, maar reken maar dat ik het een kwartier erg moeilijk heb gehad.. Het sloeg niet aan dus.

Het resultaat? De ontsteking lijkt weg te zijn, mijn voet is tot normale proporties weergekeerd, maar hechten deden de dames niet. Bindingsangst wellicht?
Hoe dan ook, ik begin routine te krijgen in het spoelen en verbinden van de voet, hoe raar het er ook uitziet. Met alle medicatie en verbandmiddelen kom ik wel ver boven mijn eigen bijdrage uit die dit jaar 155 euri bedraagt. Lullig trouwens dat ik na deze traumatische ervaring geen troostbeertje mocht uitzoeken..

Voorlopig ben ik nog wel even zoet met die jaap in mijn pootje. Om niet helemaal te versimpelen kan ik volgende week zittend werk doen; inkloppen van gegevens in een computer..

Einde medisch communiqué

P.S: fruitmanden zijn niet aan mij besteed :-)

Pootje zeer

Daar zit ik dan, ik kan niet anders..

Even in de lappenmand voorlopig. Afgelopen donderdag begon een plekje op mijn been dat ik nota bene bij fitness had opgelopen, raar te doen. Ik werkte nog één dienst en daarna was het gebeurd. 's Avonds begon alles pijn te doen, en met een paracetamol ging ik naar bed. De volgende ochtend kon ik amper meer lopen, hele nacht wakker gelegen en meteen de huisarts gebeld. Ik kon meteen komen. Diagnose; een vrij ernstige bacteriële infectie. Een paar miljoen carnivoortjes deed zich te goed aan mijn scheenbeen. Dat was niet de bedoeling dus een tegen offensief werd ingezet. Antibiotica. Pijnstilling moest ik zelf maar regelen; in een dag of twee zou alles een stuk beter zijn. We schrijven nu zondag, en het lijkt nu een klein beetje op zijn retour. Gisteren merkte ik dat de paracetamol niet werkte, dus gooide ik er twee APC tabletten tegenaan, met als backup een Ibuprofen van 400 mg voor als het echt niet ging. Na een nacht op bed duurde het een kwartier voor de pijn enigszins dragelijk was en ik "normaal" mijn bed uit kon voor de noodzakelijke dingen. Daar werd ik erg moe en chagrijnig van, zo actief als ik ben. De hitte werkte ook niet erg mee, je bed opmaken duurt niet lang, maar in mijn geval in etappes een dik uur....

De APC maakte me lekker groggy en ik kon veel meer aan. Intussen blijft mijn ziekmelding voorlopig even in stand, ik merk dat alles erg gevoelig is en de kleinste aanraking zeer doet. Bovendien lijkt het me geen goed idee om onder de pillen op straat te lopen. Eind van de week zien we wel verder. Maandag of dinsdag eerst een tweede controle bij de huisarts.. Wel balen dat dit net gebeurt in een lang weekend dat ik vrij ben.. Plannen van dingen die ik wilde ondernemen gingen niet door. Gelukkig is de temperatuur wat dragelijker geworden en voel ik me ietsje beter nu. Kan ik eindelijk mijn huis eens opruimen en de afwas doen, hoog tijd..

Wordt vervolgd..