Bijna..

Ik moet weer een uitzondering maken en over het werk schrijven.
Ik heb een uitdagende baan zeggen ze..

Want je hebt het niet, maar je krijgt het wèl voor je kiezen..
De maatschappij zit helaas vol paradijsvogels, maar helaas ook vol zielige vogels.
Nadat de collega's iemand een lift naar het bureau gaven die op 2 minuten na haar allerlaatste trein zou hebben genomen, werden wij ermee opgescheept. Waar een wil is is een weg luidt een oudhollandsch spreekwoord. Ondanks de boeien die ze omheeft voor haar eigen veiligheid weet ze zich er toch uit te wurmen. Uit voorzorg werd ze al op de monitor gezet. Mijn collega merkt dat er iets mis is, samen rennen we naar de cel waar inmiddels een trui als "laatste redmiddel" gebruikt wordt. Het is nog een hele toer om het ding los te maken en de persoon in kwestie zodanig in bedwang te houden dat ze niet weer pogingen gaat doen, maar gelukkig zijn we net op tijd. Ik moet m'n collega even alleen laten om de andere collega's erbij te roepen. Voor mijn gevoel ben ik weken onderweg met de lift, één verdieping lager.

Om half drie is het einde dienst, ik zit nog te shaken. Gelukkig heb ik mijn verhaal kunnen doen bij de collega van de recherche. De chef nog gebeld "Ja dat hoort er ook bij" nouja..los het zelf wel op, mocht ik er wakker van gaan liggen dan zijn er altijd opvangmogelijkheden. Ik ben total loss nu, maar heb er wel een goed gevoel over. Niet tijdens mijn dienst! denk ik dan altijd..

Het prettige leven van een schilder

In de afgelopen weken werd geschilderd in en rond mijn flat. De jongens van de Schilderswacht deden hun best in hoogwerkers en op Arbotechnisch verankerde ladders. Dat betekent wel dat ik rond 7 uur al gewekt word door de herrie van de hoogwerker en de radio die ze hebben. Komt nog bij dat boven mijn hoofd eindelijk nieuwe bewoners zijn gekomen die ook de nodige herrie hebben. Ach, het wordt er mooier door dus ik klaag niet.

Van de week kwamen ze aan de deur; de twee balkons (voor en achter) moesten van een nieuwe coatinglaag worden voorzien. Al gauw denderden vier schilders door 't huis met verfschoenen. Goed verzekerd volgens hen, en dat is maar goed ook.. Gelukkig geen verf in de vloerbedekking.. Er werd professioneel "gecoat"en ik mocht een dag lang mij niet op het balkon begeven. terloops werd ik gebombardeerd tot "de stadswacht" terwijl broer M. de schilders zo vol met koffie gooide toen ze bij hem bezig waren dat de Dixi werd platgelopen.. Of het mogelijk was om "stadswacht" te worden vroeg één van hen.. Ach, zei ik, je bent al Schilderswacht, kleine stap dus! Uitgeluld ..
Gelukkig mag ik nu wel weer op 't balkon, in tegenstelling tot de arme nieuwbouwbewoners van het Bos en Lommerplein in Amsterdam. Gelukkig heb ik genoeg Bos en Lommer om me heen, lekker groen hier.

Na gedane arbeid is het goed rusten zegt men. Dat bleek toen ik even uit het kleine raampje keek in de zijgevel van mijn flat. Lekker in het zonnetje, nog net geen biertje erbij maar wel lekker in de zon (wie döt mij wat vandage) .. Ach het elfde gebod is ook hier van toepassing..
Gij zult genieten..!

Brak

Daar ben ik weer. Het enige wat ik echt wil is op de bank liggen en dom TV kijken,
maar de blog moet nodig worden bijgewerkt. Vannacht één nachtdienst gedraaid. Bij binnenkomst wordt geïnformeerd naar een collega die twee dagen daarvoor onderweg naar de late dienst bij Borger door een auto werd geramd, van de brandweer een gratis cabrio kreeg terwijl hij zat te wachten, en vervolgens met een mooie knalgele auto en veel lawaai naar 't ziekenhuis werd gebracht. Dat alles gadegeslagen door onze "internetcowboy's". Voor aanvang van de dienst hem gebeld, hij is er met veel geluk en wat kneuzingen afgekomen. Het is me het crash-weekje wel weer geweest..

De hele nacht een beetje dom niks zitten doen, op de wacht een best spannende thriller gevonden met een achterhaald crisisscenario waarin Guanatanamo Bay een heel andere rol speelde als heden ten dage. De verlichting in het cellenblok is kaduuk, met noodverlichting werken is nog te doen maar houdt niet over. Het bureau valt uitelkaar. Nieuwbouw pas over een jaar gereed. Tegen 1 uur zit ik er al ruim doorheen en sukkel op een bureaustoel en met mijn grote smakpoten op tafel in slaap tot een uur of half drie. Collega heeft 't licht al uitgedaan.
Om vijf uur wordt de collega ziek en misselijk en verlaat het pand. Een heel bureau voor mezelf..

Gelukkig komt om half zeven de aflossing en mag ik ook naar huis. Doodmoe val ik in slaap op bed, nadat ik de hele rit vanaf Assen achter het stuur tegen de slaap heb gevochten. Een derde crash kunnen we niet hebben.

Tegen tienen gaat mijn mobieltje dat ik tegen mijn gewoonte in naast mijn bed heb liggen.
Ik verwens de beller hartgrondig en neem dan toch vriendelijk de telefoon op. Uitgerekend de planning die wil weten of ik later in de week een andere dienst wil draaien.. Of hij me wakker belt.. Wat dacht je zelf? :-( De planner is nieuw en moet wennen. Vraag wel of 'ie in 't vervolg beter op het rooster wil kijken. Ik weet weer waarom ik mijn telefoon nooit naast mijn bed leg na een nachtdienst.

Om twee uur word ik na een onrustige slaapperiode wakker en weet dat om half drie een kennis voor de deur staat voor een kennismakingsles Tsjechisch. Ondanks mijn duffe kop breng ik het er goed van af, maar als ze weg is zak ik in..

Uit pure luiheid maar Chinees gehaald en natuurlijk vergeten de lege zak en bak weg te gooien..

Ik heb als laatste inspanning een DVD gehuurd om vanavond onderuit gezakt naar te kijken..
Morgen vrij en overmorgen weer laat. Leve de onregelmatigheid. De planner is voor meer structuur, maar dat is in de afgelopen vier jaar nog niet voorgekomen. "Rust in de roosters" noemen ze het bij de politie, en daar schijnt het ook niet te werken.. Ik ga bankhangen..

Gegroet..