Vreemde vogels

Ik moest vanmiddag even het centrum in. Redelijk geslaagd in de dingen die ik nodig had liep ik de boekhandel in. Een rij voor de infobalie vertelde me dat ik nog wel even op mijn bestelling kon wachten. Een hoop geneuzel, een telefoon die maar bleef gaan, kortom; voorlopig niet aan de beurt.

Ik pakte een boek uit de stapel over "nieuwetijds kinderen", erg interessant. Ik heb het bijna uitgelezen.. Toen werd het wel tijd om de twee boeken op te halen. Ik had een boek over parkeerbonnen en hoe er onderuit te komen besteld, uit beroepsmatige interesse, je zult de tactiek van de "vijand" toch moeten begrijpen .. Ook "grijsgedraaid" van Maestro Leo Blokhuis gehaald, die moest ik gewoon hebben. De rij was wat minder groot geworden.. Er stond een bontgeklede dame naast me en ik zag opeens iets bewegen in de buurt van de sjaal die ze omhad. Een nieuwsgierig koppie kwam tevoorschijn. Een kuif en een snaveltje..

Huh? dat iemand de hond uitlaat snap ik..maar een parkiet? Tjilp! hoor ik.. het beestje klautert behendig over de sjaal naar de jas en ik blijf maar kijken. "Valkparkieten zijn leuke beesten, maar herrieschoppers" ..meen ik. Deze niet volgens het "vrouwtje".. je moet ze niet de hele dag in een kooi zetten!.. Ja maar meenemen de stad in? Nouja ieder zijn meug; met de Partij voor de Dieren in de kamer krijgen we zometeen "parkieten uitlaatplaatsen" .. Ik mag het beest aaien en mijn vinger wordt vervolgens door een scherp snaveltje aan een onderzoek onderworpen.. "Hij bijt niet echt hoor".. "Nee hoor het voelt ook heel anders!" reageer ik.. Het vogeltje vliegt maar een paar meter en komt altijd weer terug. In Amsterdam heb je een kolonie halsbandparkieten die gewoon in een park leeft. Hier dus al valkparkieten die worden uitgelaten. Het is een vreemde wereld, maar wel grappig.

Ik reken de in ontvangst genomen boeken af en verlaat grinnikend de winkel, terwijl ik me afvraag wie wie nu uitlaat..

Eureka

Soms..heel soms..heb ik het geduld om een eerder klusje dat is blijven liggen aan te pakken. Update op het vorige blogje; met een beetje hulp van een technische vriendin op MSN, en wat geduld en inzicht mijnerzijds is het gelukt om digitale tv aan te sluiten. Zelfs het geluid via de stereo, en de DVD doen het. De video ook, alleen heb ik daar weer geen geluid bij. Geen probleem, dat probeer ik op te lossen als het weer wat lichter is in huis. Mijn flat staat nog, de storm heeft zijn best gedaan maar kennelijk zijn de fundamenten stevig.

Ik begin met zappen en kom de vreemdste dingen tegen.. Een "nuchtere" Bonnie die buiten moet komen spelen en in een erg jaren '80 decor staat te touwtjespringen, en diverse onverstaanbare programma's.. Leuk om te zien, bovendien afwisselend.
Ik ga even genieten en trots op mezelf zijn als u het mij toestaat..

Prutsen

Vandaag moest het gebeuren; ik heb digitale TV genomen en daar een ontvanger voor gekregen. Met wat kabeltjes moest het zo te regelen zijn. Ik was al trots dat ik telefoon en internet kon regelen maar dit is van een andere orde van grootte.
Eerst naar eens door de regen naar een dichtbijzijnde electrozaak. Ontvanger meegenomen en uitleg gevraagd. Lunchtijd. Een herkauwende verkoper stinkend naar pindakaas staat me ongeïnteresseerd te woord. Ben meteen flauw. Ik haal de spullen uit mijn tas en krijg advies; een mooie schakeldoos voor bijna 70 euri meneer!
Dacht het niet.. 6,95 klinkt beter. Ik denk dat ik het wel red. Op de fiets terug en weer door de regen. Mijn humeur is als gevolg van de verkoper al wat gedaald, als ik opeens een noodstop moet maken omdat er een auto van een afrit komt scheuren zonder me voor te laten gaan. Ik mompel "uitkijken sukkel" maar kennelijk kan de chauffeur liplezen want hij stopt en schreeuwt uit het raampje; "kijk uit achterlijke klojo!"
"Pislink" is de term die nu opkomt. Ik heb zin om een deuk in zijn Opeltje te schoppen maar hou me in. Als het rotweer is denken sommige mensen dat ze koning op de weg zijn. Deze figuur heeft zijn rijbewijs met bonuspunten gehaald zeker.

Met een donderwolk boven me heeft het weinig zin om te proberen geduldig het spul te installeren. Het lukt wonderwel slechts gedeeltelijk. Toch maar een techneut ge-smsd, maar die heeft weinig tijd. Zal wel een kwestie van een paar snoertjes zijn, je moet er maar op komen. Ik laat het even rusten en wacht het af. Voorlopig maar even met het basispakket genoegen nemen.

Waar zouden we zijn..?

 

Nog even een berichtje voor de lezers en duimers onder ons;  het duimen kan gestaakt worden U wordt hartelijk bedankt. Ik heb de pech niet in de Randstad te wonen. De NS maken geen gebruik van mijn diensten maar zien me graag terug als passagier.

Ik ga maar eens op koperjacht, zo'n sein staat vast geweldig in de woonkamer .

Dit vond ik vanavond in de mail;

Beste Michel,

Bedankt voor je sollicitatie en je enthousiasme voor de functie van Trainmanager bij NS Internationaal.

Wij hebben een groot aantal reacties ontvangen voor deze functie. Op basis hiervan gaat onze voorkeur uit naar kandidaten die in de omgeving van onze standplaatsen Rotterdam en Amsterdam wonen.

We nemen jou daarom helaas niet mee in de verdere selectieprocedure.

Wij wensen je veel succes met je carrière en zien je graag terug als passagier van NS Internationaal.

Met vriendelijke groet,
NS Internationaal

Angeliek Rood
Recruiter

Opeens heb je het; je gaat wel weer op de fiets!

Auw :-(

Nee, ik ga niet zitten griepen en mezelf beklagen. De feestdagen waren geweldig gezellig en rijk besproeid. Ik maakte me niet druk sliep goed en at en dronk wat ik wilde. Uiteindelijk trekt je systeem echter aan de noodrem. Gistermorgen al begon ik te voelen dat de tinteling in mijn rechterpootje zou uitgroeien tot een agressieve jichtaanval. Vandaag groeide die lekker door. Ik kon gelukkig mijn schoen nog aan, en ben maar weer aan de pilletjes begonnen . Ik heb een hoge pijngrens en ga niet voor een beetje jicht uit de weg, dus maar gewoon aan het werk gegaan. Helaas de medicijnwerking verkeerd ingeschat zodat ik er maar 2 "molletjes" tegenaan gegooid heb. Poot omhoog en zo weinig mogelijk lopen. Zaterdag a.s. een parkeerdienst, heb maar even duidelijk gemaakt dat dat wat mij betreft niet doorgaat. Ach, ik ben wel wat gewend.. Ik houd het bier even "in beraad" en beperk me tot cola en wat nootjes, al schijnen die niet erg bevorderend te werken.. Ik zie wel. Bedtijd met nog een pil en ik slaap weer als een blok. Het is weleens erger geweest.. Wel mijn voedingspatroon aanpassen de komende tijd. Nachten Top2000 luisteren en slaaptekort kunnen ook de oorzaak zijn geweest. Ik heb het er eens per jaar voor over..

Memory Lane

Zaterdag was het zover; ik was vrij en kon eindelijk eens een paar spullen die me beloofd waren door een oom en tante ophalen. Zo gezegd zo gedaan en ik nam de auto van mijn ouders mee die genoeg laadruimte biedt aan twee stoelen en een schilderij, en er kon nog meer bij. Nadat ik de autoradio en de TomTom had ingesteld kon ik eindelijk weg. Onder Amersfoort begon het stevig te regenen en daarvan baalden sommige weggebruikers stevig, aan hun rijstijl te zien. "Kom ik ga eens naar de linker rijstrook" dacht iemand voor me terwijl ik met iets van 100 km/h aan kwam. Het ging weer eens goed en ik kwam in Nieuwegein aan. Rotondes, kruisingen en tramrails wachtten op me en ik omzeilde ze keurig. Veilig aangekomen en na eerst een uur gezellig kletsen over koetjes en de daarvan komende kalfjes en de toestand in de wereld werd het tijd om de spullen van boven te halen. Twee trappen op en ook weer af. De koekkoeksklok werd angstvallig van de muur gehaald hoewel we het ding ruim omzeilden. Even later stonden beide meubelskeurig in de laadruime. Ook het schilderij (volgens tante Haagse School en dus bijzonder) kreeg een plekje. Daarna weer kletsen over "vroeger" en foto's van familie bekeken.De haartjes keurig in de brillantine en de "plusfour" in de plooi zat de hele familie op de bank. Boven hen als bewijs dat het authentiek was; het schilderij.

Heel apart om een stukje van de sfeer van vroeger (welcome to the fifties) te proeven, en het huis van oma (die al sinds '93 niet meer onder ons is) weer eens op foto's te zien..A trip to memory lane noemen ze zoiets. Welbesteed wat mij betreft..

Thuisgekomen eerst de meubels met de nodige zweetdruppels bij mij boven gekregen en tijdelijk gestald. Nu M. bij zijn lurven grijpen (iemand een idee waar die zitten?) voor het versjouwen van de oude meubels. Het Goed is er misschien wel blij mee..