Hagelwit

Het werd tijd.. Na vier en een half jaar moest de dienstkleding weleens vervangen worden dacht ik. Na duizenden kilometers te hebben gelopen en gerend en gezweet waren de oude overhemden met lange mouw niet mooi meer. Bovendien eisten de vele "broodjes gezond" en het zittende werk met op gezette tijden een bezoek aan de kantine van het bureau hun tol.

Niet alleen waren ze niet wit meer, ook waren ze te krap geworden. Tijd voor vervanging dus.

Nadat ik alle plastic eraf gepeld had zaten de krengen nog vol spelden. Als je één over het hoofd ziet en erin stapt, vergeet je dat nooit weer. Dat werd dus een half uur spelden op hoogpolig tapijt zoeken..en gelukkig vinden..

Nu wil het geval dat ik de afgelopen weken nog maar één keer een "lange mouw" aan heb gehad vanwege de belachelijk hoge temperaturen dit subtropische najaar. Gisteren zelfs met korte mouw onder een jas gelopen, veel lekkerder. Bijkomend voordeel is natuurlijk dat ik me niet meer druk hoef te maken om een gebrek aan bewapening op straat.. Mijn overhemden zijn zò hagelwit, dat ze eventuele agressievelingen of mensen die een "vuistmatig" bezwaar willen maken direct verblinden.. Ik hoef alleen maar m'n jas open te doen..

Oja, ik merk dat 'ie eerder roze lijkt; wees gerust, zo loop ik niet over straat. Het is mijn tapijt dat het een soort "schijn" geeft :-)

Ik kies partij

Eergisteren liep ik bij M's flat. De hele dag was er gehak en gebreek te horen geweest.

De container lag vol met rotzooi, een complete afgedankte inboedel, oud en kapot speelgoed.

Tussen alle zooi keken een paar brutale kraaloogjes me aan. Ik keek nog eens, en zag een beer liggen. Op het eerste gezicht onooglijk, nat van de regen en vies van het stof, maar toch ontegenzeggelijk; een beer!. Waarschijnlijk achtergelaten na een ontruiming, weer een familie op het vliegtuig gezet door Verdonk, op naar Verweggistan.. Geen barricades à la Fort Pannerden.

Omdat ik al jaren (heimelijk) lid ben van het ABBF (Afgedankte Beren Bevrijdings Front) kon ik hem niet laten liggen natuurlijk. Indachtig de kamerzetel van de diervriendelijkste partij van Nederland redde ik het beestje. Vandaag heeft het op 30 graden meegedraaid en is volledig inzetbaar als woordvoerder van het beestenfront op mijn plank. Een charme-offensief is in de maak. Eigenlijk niet geheel van eigenbelang ontbloot, want ik droom van de verpletterende reactie van Marianne Thieme als ik haar een mail stuur met dit verhaal..