Sport en bureaucratie?

Ja en daar zit je dan, en je merkt dat fitness er met zo'n conditie bij in schiet.
Ik zie mezelf niet op een loopband of crosstrainer terwijl ik mijn been overstrek en misschien overbelast. Erg jammer, want ik begon net weer de smaak te pakken te krijgen bij het Health Center. Gelukkig kon ik het abonnement een maand stopzetten, zodat ik niet voor niets 30 euro betaalde. Daarvoor had ik wel een doktersattest nodig, in de zin van een briefje zoals je dat vroeger voor gymnastiek kreeg "Mies kan niet sporten vanwege..". Makkelijk toch? Ik begaf me dus naar de dokterspraktijk, waar ik inmiddels bijna kind aan huis ben geworden. "Een attest? Nee, meneer, die mogen we niet verstrekken, uit oogpunt van privacy". Goed, mevrouw de assistente, het gaat hier om MIJN privacy, en IK geef hierbij uitdrukkelijk toestemming voor het verstrekken van informatie. Mijn dossier hoeft niet te worden gelicht, alles wat ik nodig heb is een verklaring dat ik onder behandeling ben. "Meneer, daar beginnen we niet aan" .. Bureaucratie dus. Ik kon een verklaring krijgen waarin werd verklaard dat er geen mededelingen worden gedaan door de praktijk. Ik vraag me af wat ik moet doen om mijn dossier in te zien en daaruit te kunnen putten als dat nodig mocht zijn.

Ik heb het creatief opgelost; een kopie van mijn ponskaart en afsprakenkaart bij het ziekenhuis gemaakt, en op naar de sportschool. Eigen verklaring opgesteld en bijgevoegd, en na een prettig gesprek met de receptioniste een maand opschorting van mijn lidmaatschap afgesproken. Daarna (eind augustus) een gesprek met een sportinstructrice en evt. fysiotherapeut om te bekijken wat er mogelijk is voor mij.

Uiteindelijk los ik deze kwestie zelf op zoals jullie zien, maar ik heb me zeer verbaasd over de onwil en het gebrek aan medewerking. Dat zou toch anders moeten?

Werk en vakantie (update)

Hier volgt weer een kleine update.

Omdat ik na twee weken met mijn beschadigde pootje thuis te hebben gezeten lichtelijk "simpel" werd, maar niet als een gek de surveillance weer in kon lopen, werd er spoedberaad gehouden. Afgesproken werd dat ik voorlopig zittend werk zou gaan doen. Hand - en spandiensten op kantoor, en het wegwerken van een grote achterstand bij ons project "Ben Kwijt". Ik mag meldingen van verloren en gevonden voorwerpen aannemen, en de gebrachte spullen inventariseren en opbergen. Categoriëen zat, van kleding en tassen die in de bus zijn blijven liggen, tot wandelstokken en complete ondergebitten. Een computersysteem "matcht" verloren en gevonden spullen, en in de afgelopen weken heb ik met mijn collega's de nodige spullen weer bij de eigenaar terug gebracht. Het geeft wel voldoening dat het werk ook meteen wat oplevert. Bovendien kan ik me "zittend" ook nuttig maken. Wel heb ik mijn huid duur moeten verkopen, die heeft tenslotte de afgelopen tijd al genoeg gekost. Planners die me met heel veel overredingskracht op een semi-loopdienst wilden zetten, omdat ze geen mensen ervoor hadden.. NEE, is dan mijn antwoord. In de afgelopen jaren is dat iets dat ik geleerd heb, NEE zeggen.

Gister was mijn laatste dienst voor de vakantie, en heb ik de grootste achterstand weggewerkt. Men vond het jammer dat ik pas begonnen was en "nu al" met vakantie ging. Ja, overmacht.. Vandaag beginnen de drie weken vakantie die ik heb gereserveerd. Over een paar dagen begint het SIVO festival weer, en mag ik een paar dagen meewerken met een groep Servische dansers. Ik hoop dat deze groep wel bereid is mij te betrekken bij wat ze doen.

Overigens is de dokter in het ziekenhuis tevreden over het verloop van de genezing, maar mij duurt het veel te lang, al zie ik ook wel enige verbetering.
Het gaat langzaam vooruit dus..