Sport en bureaucratie?

Ja en daar zit je dan, en je merkt dat fitness er met zo'n conditie bij in schiet.
Ik zie mezelf niet op een loopband of crosstrainer terwijl ik mijn been overstrek en misschien overbelast. Erg jammer, want ik begon net weer de smaak te pakken te krijgen bij het Health Center. Gelukkig kon ik het abonnement een maand stopzetten, zodat ik niet voor niets 30 euro betaalde. Daarvoor had ik wel een doktersattest nodig, in de zin van een briefje zoals je dat vroeger voor gymnastiek kreeg "Mies kan niet sporten vanwege..". Makkelijk toch? Ik begaf me dus naar de dokterspraktijk, waar ik inmiddels bijna kind aan huis ben geworden. "Een attest? Nee, meneer, die mogen we niet verstrekken, uit oogpunt van privacy". Goed, mevrouw de assistente, het gaat hier om MIJN privacy, en IK geef hierbij uitdrukkelijk toestemming voor het verstrekken van informatie. Mijn dossier hoeft niet te worden gelicht, alles wat ik nodig heb is een verklaring dat ik onder behandeling ben. "Meneer, daar beginnen we niet aan" .. Bureaucratie dus. Ik kon een verklaring krijgen waarin werd verklaard dat er geen mededelingen worden gedaan door de praktijk. Ik vraag me af wat ik moet doen om mijn dossier in te zien en daaruit te kunnen putten als dat nodig mocht zijn.

Ik heb het creatief opgelost; een kopie van mijn ponskaart en afsprakenkaart bij het ziekenhuis gemaakt, en op naar de sportschool. Eigen verklaring opgesteld en bijgevoegd, en na een prettig gesprek met de receptioniste een maand opschorting van mijn lidmaatschap afgesproken. Daarna (eind augustus) een gesprek met een sportinstructrice en evt. fysiotherapeut om te bekijken wat er mogelijk is voor mij.

Uiteindelijk los ik deze kwestie zelf op zoals jullie zien, maar ik heb me zeer verbaasd over de onwil en het gebrek aan medewerking. Dat zou toch anders moeten?