Vakantie!

De tassen zijn gepakt, vandaag was de eerste vakantiedag. Lekker.

Morgen vlak voor de middag vertrek ik samen met broer M. naar een overbekende locatie; Vlieland. We hebben hetzelfde appartement geboekt als vorig jaar oktober, met zicht op de haven en de boot. Hoewel het weer niet erg goed lijkt te worden heb ik er toch zin in. Ik had zoveel overuren dat ik ernstig werd gestimuleerd om vrij te nemen. Ach, en wie ben ik om dan tegen te spreken?  Dus weer een week fietsen, happy hour bezoeken, schandalig lang uitslapen, foto's maken, kortom; genieten..

Verslag volgt na volgende week vrijdag.. Ik groet jullie!

Op zoek naar het licht

Mijn mobiel gaat af. Geen nummer in beeld; meestal een veeg teken, de planning heeft daar een handje van. Ik neem op en een onbekende meldt zich als politieman. Het cellenblok in Emmen is al een tijdje dicht, ondanks dat het high tech en nog geen twee  jaar oud is. Een "gast" zit in een ophoudkamertje en ze krijgen het licht niet aan. Ook de monitor doet vreemd. Ze hadden mijn chef gebeld en die zei; "Daar heeft Michel wel verstand van, bel hem maar". Aldus geschiedde en terwijl ik net mijn eten warm had kon ik helpdesk spelen. Omdat ik niet zo helder was vandaag ben ik maar even op de fiets gesprongen. Het pasje werkte nog en zo stond ik in de wacht waar ik jaren heb gewerkt. Nostalgie. Het wachtwoord wist ik niet, maar "control-alt-del" is een gulden regel als windows vastloopt.

Het systeem draaide daarna weer vlekkeloos..

Toen ik later overal licht in de duisternis bracht door gewoon een aantal ouderwetse lichtschakelaars om te zetten, kon de plaatselijke Brigges weer zien wat hij deed. Hij mopperde dat ze de wacht nooit hadden moeten sluiten en dat ze nu alles zelf moesten doen. Ik kon hem alleen maar gelijk geven. Na een bedankje en een gezicht van "waarom kwam ik daar zelf niet op" van de dienders kon ik weer naar huis, innerlijk grinnikend om die toestanden

Identiteitscrisis

Het is lente. Je zou het niet zeggen maar toch.
De voortekenen liegen niet. Hoewel ik vanmorgen na de nachtdienst een laag ijs van de auto moest krabben, waren de vergezichten onderweg prachtig. De "witte wieven" waren wakker en zetten alles in een laag nevel waar de opgaande zon doorheen brandde. Het is dat ik met 120 km/u lastig foto's kan maken anders had er één hier gestaan.

Na het mezen debâcle van vorig jaar besloot ik de oude nestkast te vervangen, ik heb het idee dat er ziekte in de kast zat. Een door de vogelbescherming goedgekeurde kast kwam er voor in de plaats. Een wat grotere vliegopening zodat er koolmezen en zelfs boomklevers in kunnen nestelen. Die laatsten zitten regelmatig in de bomen om mijn flat heen, ik heb er zelfs eens eentje aan een pindasnoer betrapt. Het lijkt erop dat het toch weer pimpelmezen worden dit jaar, hoe toepasselijk. Ik pimpel ook graag en hef mijn glas op het echtpaar. Medeblogger Aargh meldde al getik tegen het raam. Ook "mijn" mees doet dat. Op de deurkruk van de balkondeur zit hij tegen het glas te hakken met zijn snavel, schijngevechten houdend met de gespiegelde indringer in zijn territorium. Vanmorgen hoorde ik gescharrel in de kast, ik heb het idee dat er gebouwd wordt. Inmiddels laat de mees zich niet verjagen en is er niet van onder de indruk als ik vlakbij kom. Mijn argument dat alleen roodborstjes tegen het raam tikken en dat hij misschien eens hulp zou moeten zoeken voor zijn verknipte persoonlijkheid heeft geen effect. Hoop dat het geen gestoorde vogeltjes worden..