Een ontmoeting

Ik kende haar van jaren terug; een activiteitengroepje voor singles.
In de bieb zat ze weer alleen aan een tafeltje. Ze had zo haar problemen en ik was al vaak "praatpaal" geweest voor haar besognes. Het was niet erg. Ik drink een kop koffie met haar en vertrek weer. Ik heb niet veel te bespreken en heb de indruk dat ze niet erg geïnteresseerd is ondanks haar navraag naar mijn "welbevinden". Mijn jicht speelt weer op en het paardenmiddel dat ik ervoor slik als het weer de kop opsteekt maakt me moe en "groggy". Ik fiets nog even naar de supermarkt. Mijn mobiel gaat en een onbekend nummer staat in het scherm. Dezelfde persoon. Of ik meega een pizza of iets dergelijks halen. Mwah..ik heb nog niet gegeten en wie weet wordt het wel gezellig. Haar dochter werkt er en er wordt over en weer druk gesmoesd. Intussen wordt de pizza koud. Ze komt weer zitten.. "Gezellig hè?" zegt ze, en ik brom wat. Slecht idee dit.. denk ik. De pizza smaakt prima. Na nog een koffie en het afkappen door haar van meerdere gespreksthema's en het uitwijden over haar problemen is het tijd om te gaan. We gaan elk een andere kant uit en ik stap op de fiets met een gevoel van "pff ik mag weer weg". Ik wil niet helemaal negatief doen, maar als je niet eens "small talk" gemeen hebt is het een lange zit. Ik fiets de koude nacht weer in. Ik zal zwaaien als ik haar zie maar nog een etentje? Ik denk het niet..