Spekkoper

Volgens Van Dale is een "spekkoper" iemand die rijk is geworden
of van een situatie profiteert.

Vandaag ben ik in dubbel opzicht spekkoper.
Berichtte ik al van mijn stofzuiger die besloot in staking te gaan; ik ben vandaag naar de winkel geweest met het ding, nadat de poetsvrouw zich met M's apparaat behielp vanmorgen (ik had 'm uit zijn flat geleend). Helaas, ik had de bon of het garantiebewijs niet meer, maar het noemen van de postcode en het huisnummer, en de vermoedelijke aankoopdatum hielp.
Vlug werden de gegevens in de computer gecheckt. Dankzij mijn blog wist ik wanneer het ding was aangeschaft. Geen enkel probleem meneer!, het geval werd van me overgenomen en wordt gerepareerd, onder garantie.

Omdat ik toch een auto ter beschikking heb, had ik meteen de ouwe stofzuiger ingeladen, die ik zeer milieubewust bij de "milieustraat" van de gemeente heb afgegeven. Daar houdt hij nu afgedankte koelkasten, computers en (oude) beeldschermen gezelschap.

Op de terugweg kwam ik bij de Kwantum langs, waar ik anderhalf jaar geleden een mooie bureaustoel kocht, waarvan helaas door slijtage de rechter armsteun was gebroken. Eerder dit jaar deed de verkoopster nog erg moeilijk omdat ik geen aankoopbewijs had.

Nu was de eerste beste verkoper die ik de zaak uitlegde niet te beroerd om me te helpen. Ik keek wel vreemd op toen hij een doos lostrok van een stoel van hetzelfde model, en daar een splinternieuwe rechterleuning uithaalde. Ik protesteerde niet, nam de leuning in ontvangst en verliet zonder deze te hoeven afrekenen het pand, half en half verwachtend dat de manager "houdt de dief" roepend achter me aan zou lopen. Nee dus, ze vonden 't allemaal prima.

Thuis meteen de gebroken steun gedemonteerd en de nieuwe eraan gezet. Nu zit ik weer op mijn vertrouwde computerstoel, leve de service van Kwantum!

Jullie begrijpen, ik heb flink geld uitgespaard vandaag, en da's maar goed ook, de poetsmiep was al duur genoeg, dankzij mij kan ze weer "gekraakt" worden (rugbehandeling)..

Zo helpen we elkaar, dat zou vaker moeten gebeuren!

Weekend

Het is alweer zondagmiddag, gaat hard!..
Ik was vrij dit weekend, en kreeg vrijdagavond een vriendin op bezoek, die kwam eten,
en me daarna zou kortwieken. Dat is allebei gelukt; zij het met de nodige moeite.
Allereerst moest er gekookt worden. Van een collega blogger had ik een recept gekregen, maar eenmaal bij de Lidl wist ik de ingrediënten niet meer. Dan maar kipfilet meenemen en pilav maken. Het bezoek kwam tegen zeven uur, omdat ik eerst nog tot half zes moest werken.
De dag ervoor heb ik de nieuwe toko bezocht die in het centrum is gevestigd. Een zak Masala kerrie kostte bijna 3 euri, maar het smaakt zoveel beter dan de doorsnee potjeskerrie van de Lidl. Er stond "Roti" op de ramen, maar ze hadden alleen de "pannenkoeken" die je erbij eet, niet het vlees. Je kan het hier nog steeds niet vers krijgen, helaas.

Afijn, vrijdagavond sta ik kip te snijden als de bel gaat. Het bezoek was 't niet; iemand kwam collecteren. Ik zette mijn naam op de lijst en de collectant peinst' "die naam ken ik" .
Blijkt hij m'n vader te kennen die bij hem op volleyball zit. Natuurlijk word ik nieuwsgierig en vraag ook zijn naam. "S." zegt hij. "Hm, die naam ken ik" zeg ik op mijn beurt. Navraag leert dat hij de broer is van de man van een collega (Snapt u het nog?). "It's a small world after all" zeggen ze in Amerika dan :-)

De collecte vertrekt en ik posteer me in de keuken. De bel. Met kerriehanden laat ik 't bezoek binnen. Samen gaan we verder kokkerellen, en al gauw is de pilav klaar. Heerlijk gesmuld en nog genoeg overgehouden ook. Daarna is de knipperij aan de beurt. De tondeuse wordt vaardig gehanteerd, maar dan is het apparaat leeg, terwijl er nog overal plukken ongeknipt haar uitsteken. Apart effect, toch liever niet. Waar heb ik nou die oplader gelaten? Vraag ik me af.
Na een half uur vertwijfeld zoeken blijkt 'ie bovenop de kast te liggen waar ik 'm "zorgvuldig" had opgeborgen. Gelukkig, ze kan door.. Na afloop de stofzuiger ter hand genomen en de douchevloer haarvrij gemaakt. Later neem ik de keuken even mee en valt het ding spontaan uit. Regelmatige bezoekers hier weten dat ik in April een nieuwe kocht, dus er is iets aan de hand; het ding geeft geen krimp meer. Vanavond M's apparaat maar lenen want morgen komt de poetsmiep weer.. Natuurlijk kan ik nergens de bon weervinden, dus het is te hopen dat ik aan de hand van de betalingsgevens garantie kan krijgen..

Zaterdag was ook voor mij een "uitje". Was ik vorige week in Grunn, deze week was de Veluwe aan de beurt. Een vriendin in Ermelo die ik al jaren niet gezien had belde me laatst op. Of ik wilde komen. Het gaat een stuk beter met haar na jaren in de (psychische) prut te hebben gezeten. De trein brengt me waar ik wezen wil en we lopen door Ermelo. Na een drankje op een terras (half uur wachten op bediening) verder gelopen en nog wat winkels in geweest.
Een rondleiding door haar huis (beschermd wonen) middenin het bos completeert het uitstapje.
Traditioneel eten we pizza, waar die traditie vandaan komt is een ander verhaal, heeft met "zware jongens" te maken (zat er al vroeg in).

Tegen achten neem ik de stoptrein terug, en na ook nog de boemel Zwolle-Emmen te hebben overleefd (dankzij een goed boek) zijg ik doodop weer op de bank neer. Het weekend was de moeite waard..