Kadootje

De natuur is fascinerend. Je ziet haar alleen niet elke dag bewust.
Vandaag moest ik om de hoek werken; in het plaatselijke plantsoen, waar ik net geen zicht op heb want er staat een flat voor, worden nieuwe wandelpaden aangelegd. Bedoeling was dat we brommers en scooters en gravende honden uit de zandbedding zouden weren. Het bleef erg stil. Na kilometers te hebben gelopen gingen collega en ik even op een bankje bij de vijver zitten. Af en toe dook een vis uit het stille water om een vlieg te vangen, en verder was en bleef het stil. In de silhouetten van de bomen bewoog iets. Een kat? Nee, die hebben een andere staart. Een eekhoorn dan? vreemd om deze tijd.. Ik nam de maglite ter hand, en een krachtige lichtstraal priemde door het donker. Een grijsbruin beest met een lange pluimstaart en een paar lichtende oogjes bleef stil in de lichtbundel zitten. Langzaam stond ik op en sloop dichterbij. Het beest bleef zitten en keek nieuwsgierig naar die twee benen die dichterbij kwamen. Wat een prachtig beest!, dacht ik. Met één hand greep ik naar mijn mobiel om een lucky shot te maken. Helaas. Verderop kregen twee samen optrekkende katten het beest (waarschijnlijk een steenmarter) in het oog en zetten de aanval in. De marter verdween aan de overkant van de weg in de bosjes en ik hoorde geen geblaas of gekrijs. Hij zal wel ontkomen zijn. Beter voor de katten ook, die beesten kunnen zich fel verweren en zijn niet bang voor katten. Een medeblogger kan er over meepraten.. Even later reden we mijn straat uit en kwam er nog één voor de auto langs.

Ik woon hier dus al mijn hele leven en toch sta ik versteld van die kadootjes van moeder natuur. Dat er vleermuizen vliegen, pimpelmezen broeden en allerlei vlieg en kruipspul leeft dat verbaast me niet meer, maar dit was een leuke afsluiting van een verder erg saaie dienst..



(niet mijn foto)

Pinkpop

Alweer een week geleden! Twee nachten Pinkpop..

Ik ben geen festivalganger, en de aanblik van alle tentjes en dronken droppies op de campings deed me rillen. Gelukkig waren we in een bungalow ondergebracht. Ik heb het over mijn eerste evenement waar ik als beveiliger heb gewerkt. ter voorbereiding kocht ik een "cargo-broek" en een paar kisten bij een legerdump. Vooral zo'n werkbroek met al die zakken werkt heerlijk, en kostte maar 20 euro. 

Na een ommelandse reis vanwege problemen op het spoor vertrok ik zaterdag pas en stapte ik in Zeeland uit, om nog even bij mijn Zeeuwse vrienden op bezoek te gaan. Ik had er een reis van Deventer via Schiphol terug naar het Zuiden opzitten en was helemaal verreisd. Ik werd in Zeeland met een busje opgehaald,en weer volgde een vermoeiende reis. Na een uur vielen de luiken dicht en toen ik weer "bijkwam" was het landschap veranderd. Het Limburgse heuvelland is een belevenis. Niet dat ik veel tijd had om te genieten; om 22:00 uur begon onze dienst. Met de bus ging het van Schin op Geul naar Landgraaf, en het Pinkop-terrein. Wat een drukte!
Voor aanvang van de dienst wachtten we tot de deuren open zouden gaan. Net om die tijd begon "The Boss" op te treden, en gelukkig voor ons stond de wind de goede kant op. Ik heb een groot deel van zijn optreden meegekregen.Mijn taak was het, bij de feesttent-hekken te staan en te voorkomen dat het publiek dat naar binnen wilde, de hekken uit de betonnen sokkels tilde en zonder controle de feesttent (die eigenlijk een sporthal was) binnen zou gaan. Er werd vaak geprobeerd om onopvallend of door me af te leiden achter de hekken en Dixi's te sluipen. Mijn collega en ik zetten ze dan weer buiten. Kat en muis.. Intussen was het 3 uur 's morgens en liep het feest ten einde. De lichten gingen aan en de hal lipe gedeeltelijk leeg. Wat overbleef stond ladderzat en half in coma tegen een steunpilaar of muur, of liep jolig om de beveilgers heen. De remedie was een rol afzetlint dat we door de breedte van de hal uitrolden en waarmee we langzaam naar de uitgangen lopend de hal schoonveegden. Af en toe dook er één onder het lint door, waarna een groepje "achterhoede" de lolbroek bij kop en kont pakte en afvoerden, soms met enige overredingskracht (lees; de neuzen van onze kistjes.

De tweede nacht zorgde ik dat de nooduitgang niet als sluiproute werd gebruikt, en ook daar was veel gesteggel mee verbonden, want de techneuten van de drive in-show liepen er steeds doorheen. Na ingrijpen van de crew en wat collega´s was ook dat gebeurd. Ik had gelukkig oordopjes gekregen, want ik moest voor bij de boxen staan.
Een ervaring en een leuk Pinkpopshirt rijker was het om 4 uur einde verhaal.

Omdat het aantal bedden in de bungalows niet genoeg was voor dag/èn nachtploeg, moest er tot 8 uur gewacht worden voor we konden slapen. Na de eerste nachtdienst had ik Gronings (chronisch) slaaptekort opgelopen daardoor. Daags tevoren had ik station Schin op Geul al verkend, en ik besloot de laatste dag niet te blijven, maar de eerste trein te nemen; van het zuiden uit naar Emmen duurde wel vijf uur, en slapen kon in de trein ook. Gelukkig waren de treinen uitgestorven, en boden de ramen me mooie vergezichten op Valkenburg en later Maastricht. Tegen 12 uur 's middags was ik aan de andere kant van het land in ons mooie (en erg vlakke) Drenthe beland.. Ik doe het misschien nog wel weer, maar dan zorg ik er een dag tevoren te zijn..