Kadootje

De natuur is fascinerend. Je ziet haar alleen niet elke dag bewust.
Vandaag moest ik om de hoek werken; in het plaatselijke plantsoen, waar ik net geen zicht op heb want er staat een flat voor, worden nieuwe wandelpaden aangelegd. Bedoeling was dat we brommers en scooters en gravende honden uit de zandbedding zouden weren. Het bleef erg stil. Na kilometers te hebben gelopen gingen collega en ik even op een bankje bij de vijver zitten. Af en toe dook een vis uit het stille water om een vlieg te vangen, en verder was en bleef het stil. In de silhouetten van de bomen bewoog iets. Een kat? Nee, die hebben een andere staart. Een eekhoorn dan? vreemd om deze tijd.. Ik nam de maglite ter hand, en een krachtige lichtstraal priemde door het donker. Een grijsbruin beest met een lange pluimstaart en een paar lichtende oogjes bleef stil in de lichtbundel zitten. Langzaam stond ik op en sloop dichterbij. Het beest bleef zitten en keek nieuwsgierig naar die twee benen die dichterbij kwamen. Wat een prachtig beest!, dacht ik. Met één hand greep ik naar mijn mobiel om een lucky shot te maken. Helaas. Verderop kregen twee samen optrekkende katten het beest (waarschijnlijk een steenmarter) in het oog en zetten de aanval in. De marter verdween aan de overkant van de weg in de bosjes en ik hoorde geen geblaas of gekrijs. Hij zal wel ontkomen zijn. Beter voor de katten ook, die beesten kunnen zich fel verweren en zijn niet bang voor katten. Een medeblogger kan er over meepraten.. Even later reden we mijn straat uit en kwam er nog één voor de auto langs.

Ik woon hier dus al mijn hele leven en toch sta ik versteld van die kadootjes van moeder natuur. Dat er vleermuizen vliegen, pimpelmezen broeden en allerlei vlieg en kruipspul leeft dat verbaast me niet meer, maar dit was een leuke afsluiting van een verder erg saaie dienst..



(niet mijn foto)