Mladic

Het beste nieuws sinds tijden (of het moet de kwestie Bin Laden zijn) las ik vanmiddag toen ik na de nachtdienst wakker werd. Na jaren steggelen en "bijna arrestaties" hebben ze hem gepakt; Ratko Mladic. De laatste echt grote oorlogsmisdadiger uit de oorlog in voormalig Joegoslavië. Het collectieve schuldgevoel van Srebrenica ligt nog erg aan de oppervlakte bij de jongens die destijds deel uitmaakten van Dutchbat.

Indertijd werkte ik met asielzoekers. Je kon op je vingers natellen wanneer welke groep naar Nederland zou komen. De ene na de andere brandhaard ontwikkelde zich. Wachtkamers vol Bosniërs, waarvan de hoogst opgeleide mensen zich als tolk opwierpen. Uit pure interesse begon ik hun taal te leren. Woordje voor woordje, zin voor zin. Het liep uit de hand, en na een jaar zat ik bezwaarschriften te vertalen en hele gesprekken te voeren in het Servo-Kroatisch. Ik raakte er erg bij betrokken toen ik de verhalen hoorde die loskwamen toen ze me gingen vertrouwen.

De verhalen uit de eerste hand van mensen die Srebrenica overleefden maar hun mannen en zonen moesten achterlaten, de beelden op TV van Karremans die "only the piano player" was, de blikken in de ogen van mijn cliënten waar ik soms niet van sliep, ondanks dat ik een professionele afstand kon bewaren.. Alles kwam boven toen ik dit nieuws hoorde. Kennelijk is in Servië het politieke klimaat er rijp voor.

Binnenkort mag hij "gezellig" met Karadzic schaken in Scheveningen. Er zitten nog meer politieke scherpslijpers uit die tijd, een republiekje van oude mannen dus. Mladic, het betekent "jongeman" in het Servisch. Dat was eens, een oude man is nu gearresteerd, opgejaagd wild, oud en moe.

Een grote groep mensen kan het leed dat ze is aangedaan nooit vergeten, maar wel alvast weer voorzichtig naar de toekomst kijken. En dat is het beste nieuws sinds jaren. Gerechtigheid. Een hoofdstuk wordt afgesloten. Ergens ook in mijn hoofd.