Pardon-Chinees (2)

In April vorig jaar blogde ik over een "pardon-Chinees".
Dat is niet de maaltijd die je om de hoek haalt als je een SAS-dag hebt, maar één van mijn voormalige cliënten uit mijn vluchtelingenwerk-tijd. In de dagen dat ik over deze persoon blogde was het Generaal Pardon nog niet rond, en wachtte hij na meer dan tien jaar nog steeds op een positief bericht uit Den Haag. Ik hoorde niets meer van hem, maar door op zijn naam te googlen kon ik zijn "carrière" een beetje volgen. Het lijvige dossier ligt al lang ergens in een kast te verstoffen vrees ik.
In een opwelling zocht ik zijn naam op Hyves, en hij bleek inderdaad zijn eigen plek daar te hebben. Ik voegde hem toe en stelde als "krabbel" de brandende vraag of ook hij post van Albayrak had gekregen en of hij mocht blijven. Vandaag kreeg ik een krabbel terug; het wachten is ten einde. Hij en zijn familie mogen blijven! Langzaam maar zeker hebben de "oude kennissen" uit alle windstreken bijna allemaal een status gekregen. Op de gekste plaatsen kom je ze tegen. In de supermarkt, het theater, laatst kwam een Koerd uit de keuken van de afhaal pizzeria om me een hand te geven en me te bedanken; ook hij was er door. Het mailtje van de "Pardon-Chinees" was prettig om te lezen; "zonder jouw hulp en ondersteuning zat ik nu waarschijnlijk in China of erger". Ik werd er verlegen van. Ik deed mijn werk, zij het wel erg gedreven en fanatiek. Het heeft geholpen zo te zien. Ik word er blij en een beetje ontroerd van. Het maakt mijn dag weer goed.