Ouwe lullen??

Ik ben bijna 40, en da's geen punt, je bent zo jong als je je voelt..

Ik ben niet zo'n regelmatige cd-koper, maar de nieuwe Springsteen wilde ik hebben,
dus sprokkel ik kadobonnen bijelkaar en meld me bij The Music Store. Na wat door de rekken te hebben geneusd valt mijn oog op het boek "wij willen een koffiebar". Daarin staan de pogingen van de Emmer jeugd in de seventies beschreven om een eigen jeugdhonk te realiseren.
Ik zie foto's van ruig bebaarde en lang behaarde jongens die met glazige blik in de camera kijken, want het was natuurlijk niet alleen koffie die ze nuttigden (niets nieuws onder de zon)..
Er staan namen bij van mensen die destijds de straat opgingen met spandoeken, tegen de oorlog in Vietnam, "Johnson moordenaar" riepen en daarna met elkaar discussieerden over de opkomst en verdere acties. De namen zijn van mensen die inmiddels gerespecteerd politicus, journalist of zakenman zijn geworden en letterlijk hun wilde haren kwijtgeraakt zijn.
Ik grinnik daar wat om, waarop de verkoper achter de balie (hij zal hoogstens twintig zijn) me vraagt; "herkent u die mensen?" Ten eerste schrik ik dat hij "U" tegen me zegt, en ten tweede dat hij me al zò oud schat. Ik denk aan mijn eigen actievoerderstijd, tegen de kruisraketten, Dam en Museumplein, 1981, 1985.. Ook ik liep mee in demonstraties.. nam deel aan actiegroepen, tot één van de groepen het idee opvatte om Shell tankstations in de fik te steken. Ik haakte af, de branden zijn nooit gesticht...

Ik schrik op uit mijn overpeinzingen en zeg; "nee hoor, dat is ver voor mijn tijd"..
Ik reken af, en vertel in het kort wat ik vroeger deed..ik voel me ineens een ouwe lul als de verkoper zegt; "O, dat heb ik nooit zo bewust meegemaakt".. Ik verlaat de zaak. Een cd rijker, een illusie armer..