Kleurrijk

Ook dit jaar was ik weer vrijwilliger bij het Full Colour Festival in ons mooie dorp met stadsallures. Een multiculti festival met diverse pleinen waar activiteiten uit alle windstreken te doen waren, omringd door podia met diverse soorten muziek. Inmiddels alweer het zesde jaar dat ik er rondliep. Ik kreeg van surveillerende collega's de opmerking "die vent zie je ook overal hè?" Ik word haast als festivaltijger gezien. De dag begon met het ophangen van meterslange slingers met vlaggen eraan. Ik kreeg drie Chinezen toegewezen die zich ook gemeld hadden en alles prachtig vonden maar geen woord Nederlands, laat staan Engels spraken. De slingers moesten drie meter boven de grond hangen, dus een ladder erbij gehaald. Halsbrekende toeren.. Lenige Chineesjes die me aan het Chinees Staatsscircus deden denken,maar ik stond er met angst en beven naar te kijken. Handen en voeten werk en veel glimlachen..Sambal bij? Zal wel.. ze begrepen het niet.
Met vier Nederlandse scholieren vlotte het aardig beter.

Dit jaar had ik geen zin om podia te bewaken of rond te crossen om de drankvoorziening daar te verzorgen. Ik meldde me voor een functie op de centrale post. Die was gevestigd in een plaatselijke horecaonderneming, zodat we niet van eten en drinken verstoken bleven. De financiën werden gedaan door twee economen die daarvoor hadden doorgeleerd, zodat ik me met de consumptiebonnen kon bezighouden. Voor de duidelijkheid moet ik zeggen dat ik ze eigenlijk niet nodig had, we werden goed verzorgd zoals gewoonlijk. Ook het vervoeren van artiesten en hun instrumenten was één van mijn taken. Ze meldden zich bij de post en vervolgens werd het hele spul in "mijn" huurbus geladen. De artiesten werden te voet het centrum in geloodsd, en ik crossde door alle gesloten verklaringen en over stoepen om de gitaren en versterkers op hun plaats te krijgen. Ik voelde me een halve "roadie" soms. Loeizware versterkers en drumstellen..

De "oudere jongeren" onder ons waren enthousiast over Massada, een Molukse groep die in de jaren '70 en '80 furore maakte. Er waren nog twee van de oude samenstelling over. Helaas moest ik weer terug om andere artiesten op te halen dus heb ik er weinig van meegekregen.

De dag eindigde met het weer terughalen van de instrumenten en het rondrijden om Kliko's op te halen. Enige schaafwondjes en bloeduitstortingen bij onbesuisde acties tot gevolg hebbende. Totaal opgebrand kwamen we terug op de centrale post waar we ons eindelijk tegoed konden doen aan een lekkere pul bier en een schnitzeltje uit de keuken die tot elf uur open bleef voor de hongerige vrijwilligers. Na een toespraak van de "directeur" begon iedereen zich huiswaarts te slepen. Vandaag heeft een collega mijn dienst overgenomen, waar ik hem nu dankbaar voor ben; ik heb overal spierpijn! Volgend jaar geheid weer!