Vlucht

Wat houdt me bezig de laatste dagen, om weer een blog erbij te schrijven..?
Het besef dat ik het hier goed heb, met mijn huisje en boompje en beestje(s)?
Ik zat in de trein van Zwolle naar Emmen. Onderweg wordt er aan m'n mouw geschud, ik kijk om en zie het gezicht van een donkere man, ik blijk hem nog begeleid te hebben in mijn "vorige leven" als vluchtelingenwerker. Dat was toen ik mensen uit de cel probeerde te houden in plaats van ze erin te stoppen :-( Gaat goed met hem. Nederlandse vrouw gevonden, nationaliteit gekregen en ook werk. Ik praat even met hem en vervolg weer mijn weg naar de andere coupé.
Daar krijg ik van mijn resigezelschap de vraag om even om te kijken, en kijk in een brede glimlach. G, uit Sri Lanka, inmiddels al negen jaar in Nederland. Helaas wordt de vraag over zijn verblijf negatief beantwoord. Alles geprobeerd, in feite illegaal, maar "gedoogd" en twee opgroeiende kinderen die niets anders kennen dan Nederland. Ik weet me even geen raad met mijn houding. Zoals in de cultuur gebruikelijk is, blijft G. vriendelijk lachen..
Hij moet minstens vier voorgangers van Verdonk hebben meegemaakt.."Sober doch humaan" heette het vroeger, het beleid hier. Helaas hebben "we" nu ff andere prioriteiten..
Hij groet, neemt afscheid en stapt eenzaam de nacht in op een tussenstation...

Rita bedankt..