Pardon-Chinees

Vandaag na een intensieve en smoorhete dienst op straat nog even een paar blikjes verkoelend gerstenat gehaald. In de plaatselijke super stuift me een jongeman voorbij met een imposante Chinese sik en snor. Hij ziet me amper en loopt me bijna van de sokken; bijna sluitingstijd.

Ik roep iets van "hé kijk uit!" waarop hij omkijkt en we elkaar opeens herkennen. A. In een "grijs verleden" heb ik hem en zijn familie begeleid toen ik nog bij vluchtelingenwerk werkte. "Ik herkende je niet, je bent helemaal op de Confucius-toer" Een brede grijns is mijn deel..

Ik herinner me een lijvig dossier en trieste vooruitzichten. Jaren later kwam ik A. opnieuw tegen toen ik op een school werkte waar hij stage liep. We wisselen beleefdheden uit; ik merk dat hij geen U meer zegt; dat heb ik hem meerdere keren verboden.. Hij heeft goed nieuws. Het generaal pardon zit eraan te komen en hij en zijn familie komen in aanmerking. Ook hebben ze rechtszaken gewonnen met de hulp van een "asielkanon" , een advocaat gespecialiseerd in deze zaken. Eindelijk goed nieuws, al zijn ze er nog niet..

Ik heb hem mijn kaartje gegeven en gevraagd om me op de hoogte te houden.. met een ferme handdruk neemt hij afscheid, mijn "Pardon-Chinees" Zo zie je maar weer dat niet alle herinneringen uit het verleden slecht zijn... Ik ga duimen!