To Mees or not to Mees

De "snotneuzen" zijn uitgevlogen. Het nestkastje werd gistermorgen door de eerste bewoners verlaten. Met wisselend resultaat.

Ik had de balkondeur openstaan en met de camera in de aanslag wilde ik een mooie "jonge mezen foto" maken. Mees bedacht zich geen moment en fladderde de woonkamer in, met mij op de hielen. Eerste stop achter de eettafel. Ik greep mis. Daarna vloog de sukkel in een kier tussen buffetkast en muur, amper 5 cm. breed. Ik ben aan het hengelen geweest met een plumeau en klerenhangers, terwijl het vogeltje angstig tjilpte en blies. Gelukkig kon het niet achter de kast kruipen, want zo'n ding is loeizwaar. Na een handige beweging was 'ie eruit en vloog de kamer weer in. Inmiddels had ik mijn knieën kapot door het schuren over de ruwe vloerbedekking. Ik ving het beestje snel en zette het op mijn wasrek waar het eerst gestresst bleef zitten. Volgens mij is hij wel uitgevlogen. Zijn broertje of zusje vond ik later in een emmer met een paar centimeter water erin, jammerlijk verzopen en naar de mezenhemel. Na een staatsbegrafenis onder de heg achter de flat bleek dat er nòg een was uitgevlogen. Deze had ook geen zin in vliegen en werd door Pa of Ma Mees achter de vodden gezeten, maar bleef in een hoekje van het balkon zitten piepen.
Ook deze was de volgende ochtend Mees geweest. Triest resultaat van weken broeden. Het is de natuur, en als je niet vliegen kunt dan grijpt de natuur wel in.

Er zijn dus waarschijnlijk twee overlevenden van dit gebeuren, en ik zit met een "empty nest syndroom"..