Over..
Ineens beheerst het alle gedachten, als het eenmaal doorgedrongen is.
Ik kwam thuis van de cursus, na twee dagen. Ik kwam M. (broer) tegen onderweg, samen lopen we naar boven. Hij vraagt hoe het was en ik vertel.. Als ik stil ben zegt hij "ik moet je wat vertellen"
De broer van zijn beste vriend is overleden. 35 jaar jong. Door één of andere idioot die door rood reed geschept toen hij in zijn rolstoel onderweg was. Ik heb 'm "vroeger" wel meegemaakt, was altijd onder de indruk van de humor en vrolijkheid die hij ondanks zijn lot altijd had. .
Ik weet het even niet meer. Tijdens de cursus zijn wij tot twee keer toe bijna door eenzelfde idioot van de weg gereden toen we uit de oprijlaan van het cursuscentrum kwamen rijden.
Met 100 km/u langs een uitrit. Je hart klopt in je keel, je roept iets wat de wegpiraat toch niet kan horen, en vervolgt je weg. Even realiseer je je hoe relatief alles is in het leven, maar je moet door. Thuiskomend word je weer keihard op de feiten gedrukt. Het is oneerlijk en ik krijg er vloekneigingen van. Het helpt niet..
1 opmerking:
Dit zijn berichten waar ik altijd vreselijk boos om word. Tot mijn verbazing reageren anderen er vaak erg gelaten op, verkeersongelukken worden gezien als een natuurverschijnsel, het kan iedereen treffen. Maar er wordt door veel automobilisten misdadig gereden. Door rood rijden of veel te hard rijden is een vorm van terrorisme. Hoeveel doden vallen er niet elk jaar? En de slachtoffers zijn altijd kwetsbare mensen in de samenleving, kinderen, ouderen, en nu iemand in een rolstoel. Wat mij betreft gaat de dader langdurig achter de tralies.
Een reactie posten