Onder Advocaten
Ik las in de plaatselijke krant het "in memoriam" van advocaat C.
Hij is 64 geworden, plotseling overleden. Vanmorgen naar de uitvaart geweest, hier vlakbij. In mijn functie bij vluchtelingenwerk en nu voor de politie veel met deze man en zijn collega's te maken gehad. Een stuk of vijf die ik ken waren aanwezig. Het vreemde is dat ze je zonder uniform ( op een enkele uitzondering na) straal voorbij lopen. Geeft niet, ik kom er ook niet om gezien te worden, maar om op mijn manier afscheid te nemen van een sympathieke man, die op zijn manier gek op zijn werk was. Altijd goed mee kunnen praten en samenwerken. 64 is te vroeg om afscheid te nemen. Dat vond de familie ook.. Weer is het niet eerlijk..
Life is hard..
3 opmerkingen:
't Is altijd te vroeg, vooral als een overlijden plotseling komt. Geen tijd om dingen te zeggen die nog gezegd hadden moeten worden, om het af te ronden, om afscheid te nemen. Alhoewel, zelfs als je daar de tijd voor hebt, zijn er achteraf vaak nog vragen.
En ja... het leven is hard, maar er is altijd wel ergens een zonnestraaltje waardoor het wat minder hard lijkt. Hoe zwak ook.
Het is triest als iemand zo in de bloei van zijn leven wegvalt. Maar anjoyme heeft het mooi gezegd. Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Alleen nog: bedankt voor je kaart! Erg leuk. Zo zie je maar, zonnestraaltjes genoeg.
Het is inderdaad niet eerlijk. En wat je zegt over dat uniform dat herken ik van verpleegkundige als ik die zag in vrije tijdskleding kende ik ze ook nooit terug. Ik heb in een verzorgingshuis gewerkt (lang geleden) en dus ken ik het verschijnsel
Een reactie posten