Tjilp!

Ik beklaagde me er al over dat er geen bezoek van de mezenfamile was dit jaar.

Had ik m'n best gedaan om lekkere pindasnoeren en vetbollen neer te hangen deze winter; kwam er niemand langs. Twee jaar geleden wel een nest pimpelmezen in mijn nestkastje gehad; vorig jaar bleef bezoek uit. Dit jaar ook zo leek het eerst. Tot ik van de week wakker werd van een nadrukkelijke "roep" vanaf mijn balkon. Een stel mezen zat kennelijk crisisoverleg te voeren, want in de tuin beneden zat een ekster zijn kansen in te schatten.

Later steeds vaker een mees op mijn balkonleuning; links en rechts spiedend naar onheil en uiteindelijk met één sprong naar het nestkastje om daar soepel in te verdwijnen. Ik zag ze geen takjes en veren en dergelijke aanvoeren voor hun "liefdesnestje"..

Zonet werd mijn aandacht getrokken door een hevig gepiep uit het kastje; Pa Mees en Ma Mees geven met blijdschap kennis! Ik vind het een eer dat ze mijn balkon/wasrek/balkondeur hebben gekozen als uitkijkpunt en kraamkamer. Ze kijken af en toe brutaal naar binnen en vliegen op als ik kijk of de was al droog is. Ze zijn te snel voor een actiefoto, dan maar een situatieschets.

Het tafereel is wel grappig om te zien, maar ik wil hun rust niet verstoren. Het opruimen van de troep op 't balkon zal dus nog wel even duren... In tegenstelling tot medeblogger A. heb ik dus geen lantaarnpaal nodig; maar misschien dat ze daar familie getipt hebben? Ik zal ze de groeten laten doen..