EHBO (is mijn lust en mijn leven)

Ik ben vanwege mijn werk jaren geleden naar een EHBO cursus gestuurd. Na veel vijven en zessen (en een enkele zeven) heb ik mijn diploma gehaald. Ook een reanimatie cursus hoorde daarbij. Sindsdien verleng ik trouw elk jaar de aantekening reanimatie en mijn EHBO diploma. Dit jaar werd er een aantal mensen gezocht voor het hulp verlenen bij evenementen. Als je er drie bijwoont krijg je een cursus AED van de vereniging aangeboden, die anders 70 euro zou kosten. Ik heb me er voor opgegeven, en werd tijdens mijn vakantie gebeld door een collega van de vereniging die me graag direct bij een evenement wilde hebben. Het ging wel om een piratenfestival in de plaatselijke evenementenhal. Mwah, niet mijn muziek,ik zou er nooit vrijwillig heengaan maar het is voor een goed doel. Op de rol stonden een aantal lokale bekendheden waarvan de presentator hoopte dat ze landelijk zouden doorbreken. Liever niet wat mij betreft, lijkt me ook wel een illusie trouwens maar je moet blijven dromen..

Nick en Simon waren wel uit te houden, en One Two Trio ook wel, die hadden de zaal op zijn kop binnen een paar minuten. Leuk. Ik zat met twee collega's letterlijk boven het "volk" want onze plek was op het balkon. Al met al een paar kleine zaakjes en "patiënten" gehad. Dronken droppies en zo. Intussen zat ik me te verbijten bij Evert Baptist, iets dat leuk zou moeten zijn. Mij te plat dus, maar ik heb alleen cola gedronken,lag het misschien daaraan?

Als klap op de vuurpijl de Drentse Normaal, "Mooi Wark". De vloer trilde onder mijn voeten, mijn oren riepen keihard "weg hier" toen ze de versterkers opendraaiden. Na ettelijke toegiften kon ik mezelf niet meer horen denken. Het publiek op de vloer joeg er in een paar uur tijd griezelige hoeveelheden bier door, en de dames bleven nog het langste nuchter. Een aparte ervaring om het maar zo te zeggen. De lawaaidoofheid aan mijn linker oor is vandaag wat beter geworden maar kan nooit gezond zijn. Vanwege de risico's maar één evenement minder draaien denk ik ..


Wat de afloop betreft; één persoon met een verzwikte enkel die ik de checkvraag stelde of hij iets had horen kraken, om zeker te zijn dat 'ie niet gebroken was. Zinloze vraag bij die herrie, en het geruststellende antwoord was dan ook; "wat zeg je?" Dat hoorde ik nog net. Tegen half twee doodop weer thuisgekomen.

Een ervaring op zich!